«Σύμφωνα
με πρόσφατη έρευνα των Πανεπιστημίων του Στάνφορντ και του Νέου
Μεξικού, το να γνωριστούν δύο άνθρωποι μέσω του διαδικτύου είναι πλέον ο
συχνότερος τρόπος (39% του συνόλου των γνωριμιών). Στην κορυφή της
πυραμίδας για την εκλογή του τέλειου συντρόφου βρίσκεται το περίφημο Tinder, που έφερε την επανάσταση στο διαδικτυακό φλερτ. Σ’ αυτό
ο χρήστης βλέπει προφίλ άλλων ατόμων και βάσει των στοιχείων τους που
τον ελκύουν δηλώνει διαθέσιμος» (περιοδικό Κ, της εφημερίδας «Καθημερινή
της Κυριακής»).
Σημείο των καιρών. Ας μην γκρινιάζουμε για την αδυναμία κοινωνίας και αυθεντικής επικοινωνίας των νεώτερων. Ας
κατανοήσουμε ότι η επιθυμία να παίζουμε στα σίγουρα και να μη
ρισκάρουμε έχει κάνει τις γενιές των εικοσάρηδων και των τριαντάρηδων,
με προέκταση και στους σαραντάρηδες, να φοβούνται να ανοιχτούν και να
γνωριστούν χωρίς κάποιες εγγυήσεις ότι η σχέση έχει προοπτική στηριγμένη
σε φαινομενικά αυταπόδεικτα στοιχεία, τα οποία μετρούνται με βάση την
γνώμη που ο καθένας έχει για τον εαυτό του. Αισθανόμαστε τον χρόνο
εχθρό, ότι μας κυνηγά και συνήθως μας αφήνει πίσω του, με αποτέλεσμα να
μην θεωρούμε ότι πρέπει να δαπανήσουμε στιγμές με ανθρώπους στους
οποίους δεν δίνουμε ευκαιρία για έκπληξη, αλλά τους θεωρούμε χαμένες
υποθέσεις. Δεν θέλουμε, άλλωστε, να αναλάβουμε την ευθύνη τού να
παλέψουμε για να χτίσουμε σχέσεις στην προοπτική του «για πάντα μαζί».
Οι
νέοι σήμερα δυσκολεύονται να φλερτάρουν, καθώς έχουν υποκαταστήσει την
ταυτότητά του είναι τους με την ταυτότητα της εικόνας τους. Τα Μέσα
Κοινωνικής Δικτύωσης, όπως και η αυτονόμηση της ηδονής από την κοινωνία
με τον όλο άνθρωπο και ο περιορισμός της στις σωματικές αισθήσεις
συμβάλλουν προς αυτήν την κατεύθυνση. Ο πολιτισμός μας ακόμη, έχοντας
απολυτοποιήσει την σημασία του χρήματος και μάλιστα του άφθονου, μας
έχει γεμίσει με άγχος. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ευθύνες, για
μοίρασμα, για αυθεντική κοινωνία, διότι όταν η προτεραιότητα του
νοήματος της ζωής εντοπίζεται στην
δυνατότητα κατανάλωσης, στην εξασφάλιση κάθε είδους αγαθού τόσο για μας,
όσο και για τον/την σύντροφό μας, τότε δεν μένουν πολλά περιθώρια για
αγάπη που θα υπερνικήσει τα λίγα, για το πρόσωπο που είναι πιο πάνω από
τον χρόνο που μπορούμε να διαθέσουμε. Λείπει η απόφαση.
Το
φλερτ προϋποθέτει χαρά. Έγνοια για γνωριμία. Ταπεινότητα και ρίσκο ότι
δεν είναι απαραίτητη η αποδοχή μας, αλλά η έγνοια για το πρόσωπο του
άλλου. Για τον εντός του κόσμο. Για έναν διάλογο όχι μόνο κατ’ όψιν,
αλλά για το τι τον νοιάζει στην ζωή του, ποιους στόχους έχει, ποια
συναισθήματα είναι διατεθειμένος να αφήσει να διαφανούν. Το φλερτ είναι
παιχνίδι και σήμερα έχουμε μάθει να παίζουμε μόνο εικονικά. Απομένει να
ερωτευόμαστε εικονικά, κατά παραγγελίαν.
Αποκλείεται να υπάρξει αυθεντικός έρωτας μέσω του Tinder;
Τίποτα δεν αποκλείεται, όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους. Ο έρωτας
όμως δεν είναι κατά παραγγελίαν, ούτε προϊόν υπολογισμών. Προϋποθέτει
άνοιγμα καρδιάς. Ευαισθησίες. Συναισθήματα. Ευθύνη. Αποφασιστικότητα. Προσωπικότητες.
Ο έρωτας βγαίνει από μία πίστη ότι ο Θεός προνοεί για μας και ότι θα
επιτρέψει να φανούν πρόσωπα που έχουν να μας μας δώσουν, γιατί έχουμε κι
εμείς να τους δώσουμε. Ο έρωτας προϋποθέτει κατάφαση στο ατελές του
άλλου και επιλογή του «αλλήλων τα βάρη βαστάζετε». Για να είναι το φλερτ
έξοδος από το εγώ!
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
