Μεγάλη
λέξη, αστείρευτης πηγής ουσίας νοήματος, βάθους έκφρασης συναισθήματος
και ζωής. Το θέμα είναι πόσο ποσοστό της ουσίας δίνει ο άνθρωπος στην
λέξη αυτή, μήπως όμως τελικά βλασφημεί εις βάρος του νοήματος της λέξης;
Πόσο ανάξιοι είμαστε τελικά ακόμα και στο να εκφράζουμε λεκτικά την
λέξη αυτή όταν ούτε στο ένα χιλιοστό δεν μπορούμε να την πλησιάσουμε
στην πληρότητα της.
Δυστυχώς ντύνουμε κίολας αυτό το ποσοτικό χιλιοστό που εκφράζουμε με
βόλεμα, συμφέρον , λογική και ασφαλή τοποθέτηση και συμπεράσματα.
Αποτέλεσμα είναι να απέχουμε έτη φωτός απο το βάθος της ουσίας του
“σ’αγαπω αδερφέ μου”.
Πως μπορούμε να εκφράσουμε κάτι όταν το σκοτώνουμε καθημερινά και το
ντύνουμε μαριονέτα για να το κινούμε όπως θέλουμε εμείς ενώ αυτό μας
φωνάζει και οργίζεται για την κατάχρηση που του κάνουμε συνεχώς και
αδιακρίτως.
Σ’αγαπώ σημαίνει υπέρβαση. Σ’αγαπω σημαίνει να αγαπήσεις τον πλησίον
σου ώς εαυτό , τον εχθρός σου το ίδιο και όλο αυτό να μην σταματά
πουθενά, εμείς όμως τι κάνουμε; Αγαπούμε όπου υπάρχει ήδη αγάπη ενώ όταν
υπάρχει μίσος ή κακία απαντάμε το ίδιο αντί να οδηγηθούμε στην υπέρβαση
, να κάνουμε την διαφορά και την αλλαγή και να δώσουμε επιτέλους στην
λέξη την πληρότητα που της αξίζει. Διότι αγάπη δεν είναι βόλεμα είναι
υπέρβαση,επανάσταση, μεταμόρφωση και ανάσταση.
Λέμε ότι αγαπάμε τον άνθρωπο μας, το παιδί μας, τους γονείς μας όταν
στην κακία δεν μπορούμε να πούμε σ’αγαπω. Όταν στην ίδια την Παναγάπη
τον Κύριο Ιησού Χριστό τον υβρίζουμε καθημερινά αμαρτάνοντας και
πιέζοντας τα καρφιά πιο βαθιά στις πληγές του. Ζώντας έτσι σε μια
αλήθεια με το φόρεμα του ψέματος της υποκρισίας, της στασιμότητας και
της παρακμής.
Πως μπορεί να σου βγεί η λέξη αυτή η θεϊκή όταν ζεις χωρίς Θεό και αρνήσε την αγάπη
του, όταν ο ίδιος για σένα σταυρώθηκε και αναστήθηκε και σου ομολογεί
“Εγω είμαι η οδός η αλήθεια η ζωή” . Αρνήσε την παναγάπη και μιλάς για
αγάπη καταϊδρωμένος στο χιλιοστό της ουσίας της λέξης. Πως μπορείς να
λές “σ’αγαπω” όταν δεν κατέχεις σαν αρετή ούτε ένα απο τα ορισμένα
συστατικά της όπως : υπομονή , μακροθυμία, συγχώρεση, ελεημοσύνη,
διάκριση, καθαρή καρδιά, ταπείνωση, μετάνοια, υπακοή, ανεξικακία,
φιλαργυρία. Όταν η αγάπη που λέμε ότι νιώθουμε φτάνει στα στενά όρια της
κτίσεως μέσο κτητικότητας με αντίκρισμα, όταν δεν μπορούμε να πούμε
σ’αγαπω με ολότητα στο σύμβολο της παναλήθειας και άκρας ταπείνωσης, το
Κύριο μας.
Την στιγμή που σου λέει αγαπητικά “ Όποιος αγαπάει τον πατέρα ή την
μητέρα του παραπάνω απο μένα δεν είναι άξιος” για να σου δηλώσει πατρικά
ότι, αν δεν μπορέσεις να κάνεις την υπέρβαση να ενωθείς πρώτα με την
Παναγάπη και την Παναλήθεια, θέτοντας την Θεϊκή αγάπη ώς επίτευξη και
μετά συμπλήρωμα πληρότητος της κτίσεως, τότε για ποια αγάπη μιλάς; Μιλάς
για μια αγάπη μικρή που φτάνει στα όρια του κτιστού για μια αγάπη που
θα σβήσει όταν σβήσεις και εσύ ενώ αρνήσε την αγάπη που θα σε φωτίζει
ακόμα και όταν το δικό σου κερί παραδώσει πνεύμα διότι αυτό το φώς δεν
σβήνει είναι άκτιστο αληθινό και αιώνιο και εξουσία επάνω του δεν έχεις
εσυ αλλά εκείνος που στο άναψε και εσύ τον αρνήσε πεισματικά εγωιστικά
και θές να μιλάς για αγάπη με εγωισμό και έπαρση και όχι με υπέρβαση και
ολότητα.
Απλά λέμε “σ’αγαπώ” κενά και ρηχά, δανειζόμαστε την λέξη χωρίς την
πλήρη ουσία της. Κάνουμε μια μορφή δανεισμού για να εκφράσουμε κάτι που
στην πληρότητα και στο βάθος του δηλώνουμε απόντες. Παίρνουμε ένα
χιλιοστό της αγάπης το σαπίζουμε και το καταστρέφουμε με τις αμαρτίες
μας και το προσφέρουμε για διαμάντι ενώ της αξία της ουσία την
σκορπίσαμε στο χρόνο με τον καλπασμό του εγωϊσμού μας.
Μην δίνεις λοιπόν, ημερομηνία λήξης στην λέξη υπάρχει κάποιος που της
δίνει αιωνιότητα και αυτός ειναι ο Κύριος Ιησους Χριστός και σου δίνει
αυτή την πηγή της αγάπης μέσο των αχράντων και επουρανίων μυστηρίων Του.
Μην την σκοτώνεις δίνοντας της επίγεια σημασία όταν ακτινοβολεί η
επουράνια ουσία. Ο Κύριος ήταν, είναι, και θα είναι εδώ για σένα σε
περιμένει να του ανοίξεις την πόρτα να μπει μέσα σου το φώς της αγάπης
που δεν είχες φανταστεί ούτε στο ελάχιστο αλλά δυστυχώς σε αυτό
αρκείσαι.
Απλά να θυμάσαι αδερφέ μου αυτή η πόρτα έχει πόμολο μόνο απο μέσα
οπότε η καλή σου προαίρεση και θέληση είναι το πρώτο και ουσιαστικό βήμα
της πύλης του παραδείσου. Η αγάπη εκφράζεται με έργα που αντίκρισμα
έχουν όχι μόνο στην παρούσα ζωή αλλά και στην μέλλουσα. Έργα που δεν θα
σβήσουν στην παρούσα ζωή αλλά θα ανθίσουν στην μέλλουσα. Αυτά τα έργα
και αγαθά είναι κατακτήσεις των αρετών και καθαρισμός των παθών της
καρδιάς μέσο της Ορθοδόξου οδού ιάσεως και αναστάσεως. Έργα όμως «κόποις
κτώνται» οπότε καλό αγώνα με «όπλα» την προσευχή , την Θεία μετάληψη,
την μετάνοια, την ταπείνωση και την υπακοή.
