Oι προϋποθέσεις είναι το μαχαίρι που κομματιάζει την αγάπη και την ουσία των πραγμάτων.
Όταν θέλεις κάτι από τον άλλον και όχι τον άλλον όπως είναι, τότε γεύεσαι ένα κομμάτι από μια αγάπη ακρωτηριασμένη. Αν θέλεις να ζήσεις ευτυχισμένος, μην ζητήσεις ποτέ τίποτα, γιατί έτσι δεν θα απογοητευτείς ποτέ στην περίπτωση που δεν πάρεις κάτι πίσω. Οι προϋποθέσεις μοιάζουν με λυσσασμένα σκυλιά που αν δεν τους δώσεις αυτό που ζητάνε δεν θα ηρεμήσουν με τίποτα.Mε τις προϋποθέσεις δεν μπορείς να νιώσεις αλλά ούτε να δώσεις πραγματική αγάπη διότι οι προϋποθέσεις θα κρατάνε την αληθινή αγάπη φυλακισμένη σαν σκλάβα. Μην ζητάς αγάπη, απλά δίνε και γίνε και τότε θα μεταμορφωθεί όλος ο κόσμος γύρω σου. Το χαμόγελό σου δεν θα σβήσει ποτέ και η χαρά μέσα σου δεν θα εκλείψει. Κολυμπάμε στον βούρκο των επιθυμιών και παλεύουμε να εκπληρώσουμε τις εγωϊστικές μας επιθυμίες, καταλαβαίνουμε όμως τελικά ότι η πραγματική χαρά δεν βρίσκεται εκεί. Δεν βρίσκεται η χαρά εκεί που υπάρχει προϋπόθεση και σκλαβιά αλλά εκεί που υπάρχει χαρά , ελευθερία και αγάπη Θεού.
Δεν μπορούμε να αγαπήσουμε πραγματικά διότι έχουμε συνδυάσει την αγάπη με την ανταλλαγή και έχουμε συνηθίσει σε αυτή την τακτική η οποία στην ουσία μας σκοτώνει. Ας αφήσουμε στην άκρη τους λογισμούς προϋποθέσεων και ανταλλαγής. Μην αναρωτιέσαι γιατί δεν με πήρε τηλέφωνο, γιατί μου φέρθηκε έτσι, γιατί είπε αυτό. Ας σεβαστούμε την προσωπικότητα, το είναι και την ύπαρξη του άλλου χωρίς αναλύσεις. Να είμαστε εμείς οι δοτικοί, οι αγαπητικοί και οι θυσιαστικοί. Να έχουμε ως στάση ζωής την αγάπη προς τον Θεό και τη θυσία για τον αδερφό. Αυτό καλλιεργείται με λογισμούς προσευχής και αγάπης και όχι με ερωτήματα γιατί και πως.
Μπαίνουμε σε καλούπια εγωϊσμού να αλλάξουμε τον άλλον, τις σχέσεις με τους ανθρώπους και αναρωτιόμαστε γιατί ο άλλος δεν ειναι έτσι όπως τον περίμενα και γιατί δεν μου φέρεται όπως το έχω μέσα στο μυαλό μου. Μην προσπαθούμε να αλλάξουμε τον κόσμο αλλά να δώσουμε μαρτυρία μέσα στον κόσμο. Ο ήλιος δεν κάνει κάποια προσπάθεια για να αλλάξει το σκοτάδι αλλά η λαμπερή του παρουσία αρκεί για να φωτίσει τα πάντα.
Να ζητάς τον Χριστό στα πράγματα και στις επιλογές σου έτσι ώστε τα πράγματα να γίνουν Χριστός. Πολλοί άνθρωποι ζητάνε αγάπη για να νιώσουν καλά, ενώ οι Άγιοι έγιναν αγάπη όχι για να νιώσουν καλά αλλά για να κάνουν καλά τον κόσμο μέσα από το βίωμα του Χριστού.
Ο λυγμός στη σχέση μας με τον Χριστό είναι ότι θέλουμε ο Χριστός να ικανοποιήσει τις επιθυμίες μας αντί να είναι ο Χριστός η επιθυμία μας.
Το αποτέλεσμα είναι οι επιλογές μας να οδηγούνται στον θάνατο διότι δεν έχουν μέσα τους την επιθυμία του Χριστού, άρα δεν έχουν ζωή. Θέλουμε την αγάπη του βολέματος. Κοιτάμε να καλύψουμε τον εαυτό μας και πολλές φορές δεν αναρωτιόμαστε καν αν εμείς είμαστε σωστοί ή αν κάνουμε λάθος. Σε οποιαδήποτε μορφή ρήξης ο πρώτος λογισμός που γεννιέται μέσα μας είναι εναντίον του άλλου αντί να πούμε με κραυγή “Μήπως φταίω και εγώ κάπου;”.
Εν κατακλείδι, δεν αγαπώ για να νιώσω και να περάσω καλά. Αυτά είναι αποτελέσματα και όχι αιτίες. Η αιτία είναι ότι έχω έναν Θεό που με αγαπάει σφόδρα και θυσιάστηκε για μένα και εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι λιγότερο για τον αδερφό μου. Με αγαπάει ο Θεός μέσα στο κακό μου το χάλι και εγώ θα αγαπώ κάθε δημιούργημα Του όχι με κάποια μορφή εξαναγκασμού αλλά γιατί δεν μπορώ και δεν αντέχω να κρατώ την αγάπη μέσα μου αλλά θέλω να τη μοιράζομαι…
Με τον Χριστό στη ζωή μας δεν σημαίνει ότι δεν θα έχουμε πόνο αλλά ότι ο πόνος με τον Χριστό γίνεται βάπτισμα αγιότητος.
Αυτόν τον Θεό έχουμε, να είσαι χάλια, να Τον φτύνεις και Αυτός να σε περιμένει και να σε θέλει ακόμα …Και αυτό το “ακόμα” δεν έχει τέλος.
