π. Σπυρίδων Σκουτής
Σε κάθε νηστεία της Εκκλησίας συνήθως γίνεται πολύς διάλογος για το διατροφικό πρόγραμμα.
Πώς θα βρούμε τροφές για να τα καταφέρουμε όλες αυτές τις μέρες για να είμαστε εντάξει με τον Θεό. Ας μην θεοποιούμε τη νηστεία, αλλά να τη δούμε ως μέσο και ως σκαλοπάτι για να ανέβουμε πνευματικά, στον αγώνα της αγάπης του Χριστού.
Στη σημερινή εποχή και με την πλειάδα των διατροφικών επιλογών, η διατροφική νηστεία είναι παιχνίδι. Το θέμα όμως είναι να μην μείνουμε εκεί, διότι θα έχουμε κάνει απλά μια ωραία δίαιτα. Ας πάμε λίγο παρακάτω, ή μάλλον παραπάνω.
Ας παλέψουμε ό,τι μας χωρίζει από την αγάπη του Χριστού και του συνανθρώπου μας. Να κάνουμε ένα άνοιγμα, ένα μοίρασμα αγάπης χωρίς να μείνουμε στα τυπικά. Λίγη προσευχή παραπάνω, λίγη σιωπή, συστολή και ένα βύθισμα, για την αναζήτηση αυτογνωσίας και ευθύνης, στον βαθύτερο εαυτό μας.
Μπορεί την 25η Δεκεμβρίου να μην έχουμε βγει νικητές από τη μάχη με τα πάθη και τον εαυτό μας, τουλάχιστον όμως θα έχουμε συνειδητοποιήσει κάποια πράγματα και θα έχουμε παλέψει.
Μην ξεχνάμε, ότι όλη μας η ζωή οφείλει να είναι μια προσπάθεια και ένας αγώνας νηστείας, αυτοσυγκράτησης, ώστε να κρατάμε καλά τα χαλινάρια για να μην μας κάνει ο διάβολος μαριονέτες του.
Απλά η Εκκλησία μας λέει κάποιες περιόδους να ανεβάσουμε λίγο τα «γκάζια» στον αγώνα μας, για να συμμετάσχουμε και βιωματικά στα γεγονότα των εορτών. Όχι ενοχικά, αλλά ευχαριστιακά και δοξολογικά.
Δεν είναι εύκολο, αλλά με τη βοήθεια του Θεού όλα γίνονται. Η αγάπη θέλει κόπο αλλά και τρόπο. Ο τρόπος είναι η σχέση με τον Χριστό και με τα μυστήρια της Εκκλησίας.
Ας πάμε ένα σκαλοπάτι παραπάνω, όχι μόνο με άδειο στομάχι από τροφές, αλλά και με μια καρδιά γεμάτη με τη Χάρη του Χριστού. Ας προσπαθήσουμε να μειώσουμε έστω και λίγο από ό,τι μας σκοτώνει και σκοτεινιάζει τη ψυχή μας.
Και μην ξεχνάμε, δεν νηστεύουμε από ενοχές ή για την τήρηση κάποιου θρησκευτικού τυπικού. Νηστεύουμε γιατί είμαστε ερωτευμένοι με τον Νυμφίο. Τόσο απλά. . .
Καλό αγώνα σε όλους . . .
