Σε όλα να έχουμε το ταπεινό φρόνημα ότι ότι κάναμε, το κάναμε διότι μας το έδωσε ο Θεός.
“Τι δε έχεις ο ουκ έλαβες; ει δε και έλαβες, τι καυχασαι ως μη λαβών;”(1 Κορ. 4,7).
Ότι έχουμε, το έχουμε από τον Θεό. Σου είπε ο λογισμός ότι με το χέρι σου βοήθησες; Ε, ωραία, το χέρι δεν σου το έδωσε ο Θεός; Με το στόμα είπες καλό λόγο; Έσωσες κάποιον άνθρωπο με την καλή συμβουλη; Μη καυχασαι. Και τον λόγο και το στόμα σου τα έδωσε ο Θεός.
Με τα πόδια έτρεξες και εξυπηρετησες; Και τούτο του Θεού είναι. Με την καρδιά σου, με την εσωτερική σου φωνή και τον ενδιαθετο λόγο υμνολογησες τον Θεό ή σκέφθηκες αγαθό για τον Θεό και για τον πλησίον; Η καρδιά και ο λόγος του Θεού είναι.
Μήπως εσύ που γεννήθηκες το ήθελες; Ο Θεός σε έφερε στο “είναι”. Αφού όλα είναι δώρα του Θεού και τον Θεό πρέπει να δουλεύουν, τότε εσύ τι προσφέρεις στον Θεό; Για αυτό είπε ο Χριστός στους μαθητές του ότι: ” και αν όλα τα διατεταγμένα του νομού κάνετε, να γνωρίζετε ότι είστε απλοί και τιποτένιοι δούλοι μου (Λουκ. 17, 10). Σας έδωσα και δίνετε.
Αν δεν σας έδινα, δεν θα είχατε να δώσετε. Το αγαθό δεν το κρυψατε , αλλά το μεταδώσατε, το πολλαπλασιάσατε”. Έτσι και εμείς. Ότι τάλαντο μας έδωσε ο Θεός να το πολλαπλασιάσουμε.
