Αποτέλεσμα εικόνας για το πλησίασμα και η συναναστροφή με ένα άγιο φέρνει αγιοσύνη.
Κανείς δεν μπορεί να φτάσει στα μέτρα της αγάπης για τον πλησίον, αν δεν ζήσει κρυφά, μέσα του, την ελπίδα του Θεού. Και δεν μπορούν να αγαπήσουν αληθινά τους ανθρώπους όσοι δίνουν την καρδιά τους σ’ αυτό τον εφήμερο κόσμο.
Όταν ένας άνθρωπος αποκτήσει την αληθινή αγάπη, τον ίδιο τον Θεό ντύνεται μαζί μ’ αυτήν. Γίνεται θεοφόρος.
Αυτός λοιπόν που ντύθηκε το Θεό, δεν μπορεί να ντυθεί μαζί με το Θεό
και την κοσμική ματαιοδοξία και τα αγαθά του κόσμου. Ο Κύριος είπε ότι
«όποιος δεν εγκαταλείψει όλα τα κοσμικά και δε μισήσει την κοσμική ζωή
του, δεν μπορεί να γίνει μαθητής μου» (Λούκ. 14, 26).
Αν λοιπόν δεν μπορεί να γίνει μαθητής του, πως ο Κύριος θα κατοικήσει μέσα του;
Η αγάπη «ου ζητεί τα εαυτής». Ο δίκαιος και ενάρετος άνθρωπος την
τιμή της ελεημοσύνης δεν θα επιτρέψει στον εαυτό του να την χάσει. Όταν
λοιπόν δώσεις ελεημοσύνη, να ευφραίνεσαι και να πείς: Δόξα σοι ο Θεός,
που με αξίωσες να βρω κάποιον να αναπαύσω.
Η αγάπη είναι το δείπνο της βασιλείας του Θεού.
Όποιος βρήκε την αγάπη, κάθε μέρα και ώρα τρώγει το Χριστό κι από αυτό γίνεται αθάνατος (Ιω. 6, 58). Διότι «ο τρώγων από τον άρτο που εγώ θα του δώσω, ποτέ δε θα πεθάνει».
Μακάριος λοιπόν είναι εκείνος που τρώγει από τον άρτο της αγάπης, που
είναι ο Ιησούς διότι «ο Θεός είναι αγάπη» (Α’ Ιω. 4, 8). Όποιος ζεί
στην αγάπη, λαμβάνει από το Θεό ως καρπό τη ζωή, και σ’ αυτό το κόσμο
οσφραίνεται από τώρα εκείνο τον αέρα της ανάστασης, στον οποίο εντρυφούν
οι κοιμηθέντες δίκαιοι.
Η αγάπη στον αμαρτωλό. Μη μισήσεις τον αμαρτωλό, γιατί όλοι είμαστε
αμαρτωλοί. Και αν από θείο ζήλο κινείσαι εναντίον του, κλάψε μάλλον για
λογαριασμό του.
Και γιατί να τον μισείς; Τις αμαρτίες του να μισήσεις και να ευχηθείς
γι’ αυτόν, που ο διάβολος τον περιγελα όπως και εμάς που δεν έχουμε
αγάπη.
Και γιατί, άνθρωπέ μου, μισείς τον αμαρτωλό μήπως τάχα είσαι δίκαιος
εσύ; Και που είναι η δικαιοσύνη σου, αφού δεν έχεις αγάπη; Γιατί δεν
έκλαψες γι’ αυτόν, αλλά τον καταδιώκεις;
Πως θα γίνεις όμοιος με τον Χριστό, ο οποίος δεν αγανακτούσε κατά των αμαρτωλών, αλλά προσευχόταν γι’ αυτούς;
Μερικοί άνθρωποι εξαιτίας της ανοησίας τους οργίζονται εναντίον των
αμαρτωλών, γιατί πιστεύουν ότι έχουν διάκριση να κρίνουν τα έργα τους.
Η αγάπη είναι καρπός προσευχής. Αρχίζει με τη γεύση της (κατά την προσευχή) και οδηγεί το νού αχόρταγα στον πόθο της.
Η αγάπη δεν είναι λόγια. Δεν είναι συναίσθημα. Δεν είναι έρωτας. Δεν
είναι πληγές αβάστακτες. Δεν είναι απογοήτευση. Δεν είναι ενοχές. Η
αγάπη του Θεού είναι ζωή, ελπίδα, χαρά.
Είναι παρουσία Θεού, που έρχεται να κατοικήσει μαζί μας και να γίνει ο Νυμφίος της ψυχής μας αιωνίως.
