Ο άγιος Πορφύριος, είναι ένα δώρο του Θεού στην ανθρωπότητα. Σε μια εποχή πολύ κουρασμένη και μπερδεμένη.
Ακόμη δεν έχουμε καταλάβει τι σημαίνει
Πορφύριος. Είναι πολύ πιο μπροστά από την εποχή του, από αντιλήψεις και
νοοτροπίες πολλών μέσα στην εκκλησία.
Στο άγιο Πορφύριο δεν θα βρεις «πρέπει»
και «μη», καταπίεση και άγχος, ακρότητες και υπερβολές. Δεν θα βρείς
φτηνές και ρηχές ερμηνείες.
Δεν υπάρχουν ενοχές και απειλές, ούτε φόβος και μιζέρια. Η διδασκαλία του είναι γεμάτη Χριστό, φως, χαρά και ελευθερία.
Μου έλεγε αγιορείτης ηγούμενος, «πάτερ μου, κάθε 1000 χρόνια ένας
Πορφύριος…μέγα δώρο του Θεού…». Άλλος μοναχός, κουρασμένος και
τσακισμένος από σκληρούς και άκαμπτους κανόνες, μου έλεγε, «με τον Άγιο
Πορφύριο ανέπνευσα. Βρήκα τον Χριστό, την ελευθερία, βρήκα τον εαυτό
μου…Πίστεψε με πάτερ, εδώ και δυο χρόνια δεν επιτρέπω στο εαυτό μου να
βάλει τίποτε άλλο μέσα στο νου μου εκτός απ' το Ευαγγέλιο, το Γεροντικό
και τους λόγους του Αγίου Πορφυρίου. Και είμαι ευτυχισμένος…».
Κι όμως αυτός ο μέγας Πορφύριος, ήταν έναν απλό γεροντάκι. Ένας
παπαδάκος που σαν τον έβλεπες δεν σου γέμιζε καθόλου το μάτι. Μάλλον τον
προσπερνούσες αδιάφορα. Βλέπεις δεν "πουλούσε" αγιότητα.
Γιατί η αγιότητα είναι απλότητα,
ταπείνωση, αμεσότητα, δεν κρεμάει κουδούνια, δεν γυαλίζει βιτρίνες, και
δεν πουλιέται στα παζάρια όπως λέει άλλος σπουδαίος αγιορείτης.
Ο γέροντας Πορφύριος κανέναν δεν
καλούσε, δεν υποχρέωνε και δεν καταπίεζε. Σε άφηνε εσύ να έλθεις, να το
θελήσεις και ποθήσεις. Δεν είχε καμία μανία "κατηχήσεως" κανένα άγχος να
αποδείξει κάτι, ήταν ελεύθερος. Δεν έκανε κηρύγματα γιατί ο ίδιος και η
ζωή του μιλούσαν!!!
Σου έδινε όταν ήσουν έτοιμος. Σου άνοιγε την θέα προς τον ουρανό όταν
μπορούσες να δεις. Διακριτικά, απαλά και όμορφα. Μαζί του ήσουν ο εαυτός
σου, η μοναδικότητα σου, κι έτσι ανέπνεες, ωρίμαζες και μεγάλωνες,
γινόσουν αυτό που ήσουν πάντα μα είχες ξεχάσει...
