Περνούν οι μέρες ίδιες, άχρωμες, άοσμες. Μέσα στη ρουτίνα, το άγχος,την
απογοήτευση ,την κατάθλιψη. Κυνηγάμε τον χρόνο και αυτός εμάς.
Να πάρουμε πτυχία, να παντρευτούμε, να κάνουμε παιδιά , εγγόνια και μετά τι; Προχωράμε σε μονοπάτια πλατιά, βατά που στο τέλος όμως καταλήγουν σε αδιέξοδα, γκρεμούς. Σε λιγες μέρες όμως θα Γεννηθεί ο Χριστός μέσα σε κάθε ψυχή. Αδερφέ μου, μην είσαι μέσα σε δρόμο παρακμής, αλλά όμορφος και μεταμορφωμένος σε ανηφορικό δρόμο προς τον Ουρανό. Μπορεί η μέρα σου να είναι ίδια με τα κοσμικά δεδομένα αλλά προσπάθησε να της δώσεις άλλη τροχιά, άλλον προσανατολισμό. Μη σταθείς μόνο σε «πρέπει», «έτσι κάνουμε και γίνεται». Βάλε ουσία και αγάπη Χριστού διότι μόνο τότε τα πράγματα παίρνουν την προοπτική που τους αξίζει και αυτή η προοπτική δεν γνωρίζει θάνατο.
Να μην είναι η προσευχή μόνο με λόγια αλλά να βγαίνει αγαπητικά με πόθο, θυσία και προσπάθεια. Να μην είναι ποτέ ίδιο το χαμόγελο σου , η κουβέντα σου, η χειραψία σου , η αγκαλιά σου στον άνθρωπο σου ή το παιδί σου. Φύγε από την ρουτίνα , από τα κουτάκια του μυαλού και των λογισμών. Κόψε τα πονηρά ραντεβού με τους δαίμονες των παθών. Βάλε τον Χριστό στη ζωή σου, θα γίνει η έρημος όπως ο παράδεισος, το σκοτάδι εντός σου θα υποχωρήσει όπως έφυγε η θάλασσα στη σταύρωση του Κυρίου μας.
Να βαπτίσουμε το κάθετι στη ζωή μας με τον Χριστό. Τι σημαίνει αυτό ;Την προοπτική της αιωνιότητας και όχι της ηθικής κοσμικής τακτοποίησης. Κοιτάμε τα πράγματα της ζωής με την προοπτική ενός τέλους και όχι της αιωνιότητας, εκεί κρύβεται και η τραγικότητα μας ότι με τον τρόπο που ενεργούμε, τίποτα δεν μπορεί να ζήσει, διότι ο τρόπος που το χειριζόμαστε του δείχνουμε το τέλος και την καταστροφή και όχι τον Ουρανό.
Κοιτάμε να πάρουμε αγάπη, χαρά, ευτυχία…. Δεν αναρωτηθήκαμε ποτέ με ποιόν τρόπο θα δώσουμε. Τι ωραίο και υπέροχο είναι να δίνεις χαρά , ευτυχία και χαμόγελο. Να αγαπάς και ξαφνικά την ώρα εκείνη ενώ δίνεις αγάπη παίρνεις Θεό! Δίνεις Θεό και η χάρις σε γεμίζει. Παραπονιόμαστε γιατί δεν μας αγαπούν , δεν μας λένε καλά λόγια, δεν μας κάνουν φίλους. Κάνουμε επίθεση και κοιτάμε τα λάθη των άλλων ενώ ευλογούμε τη δική μας ανικανότητα ως τελειότητα. Θέλει κότσια να κοιτάξεις μέσα σου! Αυτή τη βοήθεια της καταδύσεως για να κοιτάξω μέσα μου μας δίνει η Αγίας μας Εκκλησία.
Αυτά τα ξαφνικά , τα μεταμορφωμένα είναι τα ωραία. Έτσι ξαφνικά και απρόσμενα ήρθε και ο Θεός και έγινε άνθρωπος. Ήρθε ο Αναμενόμενος! Ένας Θεός εκπλήξεων που δεν είναι ποτέ προβλέψιμος και όλο μας ξαφνιάζει με τις μεταμορφώσεις Του μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.
Τον περιμέναμε μεν…αλλά όχι έτσι….Μας ξάφνιασε…ήρθε το Φως μέσα στο σκοτάδι, ήρθε η ευωδία μέσα στη δυσωδία του κόσμου…. Όλες οι απαντήσεις των υπαρξιακών ερωτημάτων και της ουσίας της ζωής βρίσκονται μέσα στη φάτνη.
Το άστρο φωτίζει μεν τη φάτνη αλλά μας δείχνει και τον δρόμο της επιστροφής , δηλαδή την πηγή του παραδείσου.
Ρωτάνε πολλοί:Γιατί η ζωή μου είναι χάλια;Πολύ απλά διότι κάπου κάνεις λάθος και το λάθος είναι ότι περπατάς στο σκοτάδι κάνοντας σχέδια ενώ έχεις ξεχάσει το Φως .
Χριστούγεννα, κάθε χρόνο οι ίδιες εύχες, λαμπάκια, γλυκά και τραγούδια…..
Για τον άνθρωπο όμως που ποθεί τον Ουρανό κάθε εορταστική περίοδος είναι μια ευκαιρία να στολίσει τον εαυτό του και τη ζωή του με τη χάρι του Θεού. Μια ευκαιρία να καταλάβω τον Χριστό και τον εαυτό μου……
Αχ! Αυτή η ελευθερία και η προαίρεση! Να λαμβάνει σάρκα ο ίδιος ο Θεός και εμείς να κοιτάμε το σκοτάδι! Αχ! Αυτή η τραγικότητα μας ….Τι αγάπη είναι αυτή που μας αντέχεις αιώνια τώρα, σιωπηρός και πονεμένος…..;
Χριστούγεννα... Ποιες λέξεις μπορείς να βάλεις δίπλα σε αυτή την γέννα; Μόνο προσευχή , νηστεία, εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία …Μόνο με τέτοιους τρόπους γιόρταζει η ύπαρξή μας Χριστούγεννα….
Καλές αναζητήσεις και καταδύσεις στις καρδιές μας.
Να πάρουμε πτυχία, να παντρευτούμε, να κάνουμε παιδιά , εγγόνια και μετά τι; Προχωράμε σε μονοπάτια πλατιά, βατά που στο τέλος όμως καταλήγουν σε αδιέξοδα, γκρεμούς. Σε λιγες μέρες όμως θα Γεννηθεί ο Χριστός μέσα σε κάθε ψυχή. Αδερφέ μου, μην είσαι μέσα σε δρόμο παρακμής, αλλά όμορφος και μεταμορφωμένος σε ανηφορικό δρόμο προς τον Ουρανό. Μπορεί η μέρα σου να είναι ίδια με τα κοσμικά δεδομένα αλλά προσπάθησε να της δώσεις άλλη τροχιά, άλλον προσανατολισμό. Μη σταθείς μόνο σε «πρέπει», «έτσι κάνουμε και γίνεται». Βάλε ουσία και αγάπη Χριστού διότι μόνο τότε τα πράγματα παίρνουν την προοπτική που τους αξίζει και αυτή η προοπτική δεν γνωρίζει θάνατο.
Να μην είναι η προσευχή μόνο με λόγια αλλά να βγαίνει αγαπητικά με πόθο, θυσία και προσπάθεια. Να μην είναι ποτέ ίδιο το χαμόγελο σου , η κουβέντα σου, η χειραψία σου , η αγκαλιά σου στον άνθρωπο σου ή το παιδί σου. Φύγε από την ρουτίνα , από τα κουτάκια του μυαλού και των λογισμών. Κόψε τα πονηρά ραντεβού με τους δαίμονες των παθών. Βάλε τον Χριστό στη ζωή σου, θα γίνει η έρημος όπως ο παράδεισος, το σκοτάδι εντός σου θα υποχωρήσει όπως έφυγε η θάλασσα στη σταύρωση του Κυρίου μας.
Να βαπτίσουμε το κάθετι στη ζωή μας με τον Χριστό. Τι σημαίνει αυτό ;Την προοπτική της αιωνιότητας και όχι της ηθικής κοσμικής τακτοποίησης. Κοιτάμε τα πράγματα της ζωής με την προοπτική ενός τέλους και όχι της αιωνιότητας, εκεί κρύβεται και η τραγικότητα μας ότι με τον τρόπο που ενεργούμε, τίποτα δεν μπορεί να ζήσει, διότι ο τρόπος που το χειριζόμαστε του δείχνουμε το τέλος και την καταστροφή και όχι τον Ουρανό.
Κοιτάμε να πάρουμε αγάπη, χαρά, ευτυχία…. Δεν αναρωτηθήκαμε ποτέ με ποιόν τρόπο θα δώσουμε. Τι ωραίο και υπέροχο είναι να δίνεις χαρά , ευτυχία και χαμόγελο. Να αγαπάς και ξαφνικά την ώρα εκείνη ενώ δίνεις αγάπη παίρνεις Θεό! Δίνεις Θεό και η χάρις σε γεμίζει. Παραπονιόμαστε γιατί δεν μας αγαπούν , δεν μας λένε καλά λόγια, δεν μας κάνουν φίλους. Κάνουμε επίθεση και κοιτάμε τα λάθη των άλλων ενώ ευλογούμε τη δική μας ανικανότητα ως τελειότητα. Θέλει κότσια να κοιτάξεις μέσα σου! Αυτή τη βοήθεια της καταδύσεως για να κοιτάξω μέσα μου μας δίνει η Αγίας μας Εκκλησία.
Αυτά τα ξαφνικά , τα μεταμορφωμένα είναι τα ωραία. Έτσι ξαφνικά και απρόσμενα ήρθε και ο Θεός και έγινε άνθρωπος. Ήρθε ο Αναμενόμενος! Ένας Θεός εκπλήξεων που δεν είναι ποτέ προβλέψιμος και όλο μας ξαφνιάζει με τις μεταμορφώσεις Του μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.
Τον περιμέναμε μεν…αλλά όχι έτσι….Μας ξάφνιασε…ήρθε το Φως μέσα στο σκοτάδι, ήρθε η ευωδία μέσα στη δυσωδία του κόσμου…. Όλες οι απαντήσεις των υπαρξιακών ερωτημάτων και της ουσίας της ζωής βρίσκονται μέσα στη φάτνη.
Το άστρο φωτίζει μεν τη φάτνη αλλά μας δείχνει και τον δρόμο της επιστροφής , δηλαδή την πηγή του παραδείσου.
Ρωτάνε πολλοί:Γιατί η ζωή μου είναι χάλια;Πολύ απλά διότι κάπου κάνεις λάθος και το λάθος είναι ότι περπατάς στο σκοτάδι κάνοντας σχέδια ενώ έχεις ξεχάσει το Φως .
Χριστούγεννα, κάθε χρόνο οι ίδιες εύχες, λαμπάκια, γλυκά και τραγούδια…..
Για τον άνθρωπο όμως που ποθεί τον Ουρανό κάθε εορταστική περίοδος είναι μια ευκαιρία να στολίσει τον εαυτό του και τη ζωή του με τη χάρι του Θεού. Μια ευκαιρία να καταλάβω τον Χριστό και τον εαυτό μου……
Αχ! Αυτή η ελευθερία και η προαίρεση! Να λαμβάνει σάρκα ο ίδιος ο Θεός και εμείς να κοιτάμε το σκοτάδι! Αχ! Αυτή η τραγικότητα μας ….Τι αγάπη είναι αυτή που μας αντέχεις αιώνια τώρα, σιωπηρός και πονεμένος…..;
Χριστούγεννα... Ποιες λέξεις μπορείς να βάλεις δίπλα σε αυτή την γέννα; Μόνο προσευχή , νηστεία, εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία …Μόνο με τέτοιους τρόπους γιόρταζει η ύπαρξή μας Χριστούγεννα….
Καλές αναζητήσεις και καταδύσεις στις καρδιές μας.
π.Σπυρίδων Σκουτής
