Ένας μοναχός σα να κοιμήθηκε, όταν ξαφνικά είδε ένα όνειρο βγαλμένο απ’ τη ζωή…
Εμφανίστηκαν μπροστά του δύο σκάλες που οι βάσεις τους ακουμπούσαν στη γη και οι κορυφές τους χάνονταν στα σύννεφα.
Στη
μια, άπειροι άγγελοι ανεβοκατέβαιναν μ’ ένα χαρτάκι στο χέρι. Στην άλλη
ένας άγγελος, κάπου κάπου, έκανε και κίνηση προς τα πάνω.
Ο μοναχός πηγαίνει προς το μέρος του μοναχικού Αγγέλου να τον ρωτήσει τί συμβαίνει στις δύο σκάλες.
Και Εκείνος του απαντά απορημένος:
-Τι δεν καταλαβαίνεις; Στην κλίμακα που βλέπεις τους αναρίθμητους αγγέλους, είναι τα αιτήματα των ανθρώπων. Βλέπεις πόσα ζητούν;
Βλέπεις
πόσα αιτήματα φθάνουν στα ουράνια; Και στην απέναντι πλευρά
αποτυπώνονται οι ευχαριστίες των ανθρώπων. Βλέπεις πόσοι ευχαριστούν τον
Θεό;
Ξύπνησε ο μοναχός και τρόμαξε. Δεν ήξερε ότι μερικές φορές ονειρευόμαστε αυτό που ζούμε.
Και αφού ξύπνησε πήρε χαρτί και μολύβι και άρχισε να γράφει «τα ευχαριστώ» .Έγραφε. Έγραφε.. ώσπου ξημέρωσε..
