-Όταν έχει ανομβρία (πνευματική) είμαι ευχαριστημένος αν δω στον ουρανό να στέλνει ο Θεός έστω να μικρό σύννεφο (παρηγοριάς).
-Ο Θεός μιλάει στον άνθρωπο την
γλώσσα που μπορεί να καταλάβει. Π.χ. στην Π. Διαθήκη όταν οι Εβραίοι
αποστατούσαν από τον Θεό, επέτρεπε εκείνος να τους σφάξουν οι Φιλισταίοι
για να μετανοήσουν κι επιστρέψουν στον αληθινό Θεό.
-Η εμπιστοσύνη στο Θεό είναι μια συνεχής προσευχή.
-Αυτό το λίγο που μπορούμε να κάνουμε να το κάνουμε πρόθυμα (με
φιλότιμο) και με ταπείνωση. Η ταπείνωση αναπληρώνει πολλά απ’ αυτά του
δεν μπορούμε να κάνουμε.
-Όταν ζητάμε από το Θεό ταπείνωση μη νομίσουμε ότι θα μας τη
στείλει με τη σέσουλα. Συμβαίνει να μας τη στέλνει αναπάντεχα μ’ έναν
άνθρωπο που ήρθε να μας ταπεινώσει.
-Όταν δεν ταπεινωθεί κανείς εκούσια θα ταπεινωθεί ακούσια.
-Ο άνθρωπος θα ταπεινωθεί όταν γνωρίσει αληθινά τον εαυτό του.
-Θα ταπεινωθώ όταν θέλω εγώ κι’ όχι όταν θέλει ο διάβολος.
-Όταν πονάει κανείς για τη αμαρτία που έκανε, τον χαϊδεύει ο Θεός.
-Στην πνευματική ζωή δεν υπάρχει άγχος. Όταν κλωτσάει κανείς στην παιδαγωγία του Θεού, υπάρχει εγωισμός.
-Για να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του δεν χρειάζεται εξυπνάδα και
φιλοσοφίες. Ας στοχαστεί πρώτα πως τον έπλασε ο Θεός άνθρωπο και δεν
τον έκανε άλογο κτήνος και να τον ευχαριστήσει. Να τον ευχαριστήσει
ακόμα ιδιαίτερα γιατί τον έκανε Ορθόδοξο Χριστιανό και γενικά για ό,τι
άλλο του έδωσε.
