ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 Γιορτάζουμε σήμερα Χριστούγεννα; Ποτέ άλλοτε το ερώτημα αυτό δεν ήταν τόσο επιτακτικό, όσο σήμερα. Χριστούγεννα σημαίνουν, γεννιέται ο Χριστός. Το ότι γεννήθηκε, το γνωρίζουμε. Το ότι γεννάται μέσα στην φάτνη που λέγεται Εκκλησία, επίσης το γνωρίζουμε. Το αν θα γεννηθεί μέσα στην καρδιά μας και μέσα στην κοινωνία μας, αυτό δεν το γνωρίζουμε. Αν γεννηθεί ο Χριστός πρέπει να πεθάνει η κακία. Αν γεννηθεί ο Χριστός πρέπει να πεθάνει το μίσος όπως όταν ανατέλλει ο Ήλιος πεθαίνει το σκοτάδι. Είναι βαθύ το σκοτάδι σήμερα, διαφορετικά δεν εξηγείται τόσο κακό στην κοινωνία μας. Ο Χριστός ήρθε να αγγελοποιήσει την κοινωνία και η κοινωνία αποκτηνώνεται συνεχώς όλο και ζουγκλοποιείται. Ανοίγεις τηλεόραση ή ραδιόφωνο για ειδήσεις και ακούμε :

-Μαφία κακοποιών χτύπησε αστυνομικούς

-Σπέιρα ληστών άρπαξε 800 εκατ. Που προορίζονταν για συντάξεις φτωχών ανθρώπων

-Έμποροι ναρκωτικών διακινούν μεγάλες ποσότητες ηρωίνης και στο κύκλωμα εμπλέκονται και υψηλά ιστάμενοι

-Τρείς νεαροί σκοτώνουν γέροντα σε λεωφορείο στο κέντρο της Αθήνας για να του πάρουν 20 ευρώ.

Αυτές είναι λίγες από τις εσωτερικές ειδήσεις που συμβαίνουν σήμερα μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα. Και ερωτώ: Στις καρδιές των σύγχρονων ανθρώπων έχει γεννηθεί ο Χριστός ή έχει στρογγυλοκαθίσει ο Διάβολος; Εκείνο που λείπει από τους ανθρώπους της εποχής μας και αποτελεί είδος πρώτης ανάγκης είναι αυτό που είχαν οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης για τους οποίους ομιλεί σήμερα το Αποστολικό ανάγνωσμα. Είχαν νοσταλγία, λαχτάρα, προσμονή. Περίμεναν τον λυτρωτή. Οποίος περιμένει το αεροπλάνο που θα μεταφέρει σπουδαίο γιατρό αυτός δεν καταστρέφει το αεροδρόμιο που θα προσγειωθεί το αεροπλάνο ! Ο Θεός προσγειώθηκε, ήρθε στην γη με το αεροπλάνο της σαρκώσεώς του και ο διάδρομος προσγειώσεως του Χριστού στην καρδιά μας είναι η πίστη. Είχαν πίστη οι Άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης που μνημονεύονται στο ΙΑ’ Κεφάλαιο στην προς Εβραίους Επιστολή. Γι’ αυτό με βεβαιότητα λαχταρούσαν πότε θα έλθει ο Μεσσίας, Ο Ιησούς Χριστός. Λείπει η πίστη σήμερα, γι’ αυτό αγριέψαμε επικίνδυνα. Γίναμε άγρια θηρία που δεν μπορεί κανείς να τα δαμάσει. Το μυστήριο της σαρκώσεως του Θεού, το μυστήριο των Χριστουγέννων, προσεγγίζεται μόνον με πίστη. Με την λογική δεν κατανοείται το υπέρλογο. Και είναι υπέρλογο ότι ο λόγος σάρξ εγένετο, είναι μυστήριο. Ου φέρει το μυστηριον έρευνα θα ακούσουμε σε λίγες ημέρες στους αίνους των Χριστουγέννων.

Ονόματα πολλά σήμερα στο Ευαγγέλιο. Γιατί άραγε τόσα ονόματα; Για το ένα όνομα. Σπουδαίος ο Αβραάμ αλλά σπουδαιότερος ο Ιησούς Χριστός. Σπουδαία η γή αλλά λαμπρότερος ο Ήλιος που χαρίζει φως στην γη. Ο Χριστός είναι το φως. Όλα τα ονόματα της Παλαιάς Διαθήκης είναι οι δορυφόροι του ενός ονόματος όπως τα άστρα είναι δορυφόροι του ήλιου. Και όπως τα άστρα περιφέρονται γύρω από τον ήλιο έτσι και οι Άγιοι περιφέρονται γύρω από τον Χριστό.

Οι Άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης ζούσαν για τον Χριστό. Έβλεπαν με την προφητική διόπτρα του Χριστού. Και όχι απλώς οι Άγιοι εκείνοι ζούσαν για τον Χριστό αλλά και πάλευαν για τον Χριστό. Εμείς παλεύουμε για την ύλη, εκείνοι πάλευαν για την πίστη. Η πίστη ήταν γι’ αυτούς άσκηση. Ήταν ασκητές προ Χριστού για τον Χριστό. «Εν ερημίες πλανώμένοι και όρεσι και σπηλαίους και ταις οπές της γης» εκείνοι ζούσαν ασκητικά ενώ εμείς σήμερα ζούμε εγωιστικά και υλιστικά.

Η πίστη στοίχιζε τότε. Γιατί πριονίσθηκε ο προφήτης Ησαΐας ; διότι δίδασκε την αλήθεια και προεφήτευσε για εκείνον που είναι η αλήθεια. Γιατί ρίχθηκε στον λάκκο με τα λιοντάρια ο Δανιήλ; Διότι ήταν άνθρωπος του Θεού και προεφήτευσε την εκ παρθένου γέννηση του Χριστού και την παντοδυναμία του.

Αναφέρει η ιστορία ότι όταν ο Μέγας Αλέξανδρος εκστράτευε κατά της Ασίας και περικύκλωνε πόλεις εφάρμοζε την εξής μέθοδο. Στην αρχή ύψωνε λευκή σημαία που σήμαινε ότι εάν παραδίνονταν οι κάτοικοι θα τους χάριζε την ζωή και την περιουσία τους. Μετά από δύο ημέρες αν δεν είχαν παραδοθεί ύψωνε κόκκινη σημαία που σήμαινε ότι θα τους χάριζε την ζωή τους αλλά όχι και την περιουσία τους. Μετά από ακόμη δύο ημέρες ύψωνε μαύρη σημαία που σήμαινε ότι τώρα πλέον ήταν τελείως χαμένοι…Μέσα στα 2000 και πλέον χρόνια που πέρασαν από την ενανθρώπηση του Σωτήρος, ο Χριστός ύψωσε την λευκή σημαία του. Ήθελε να μας υποτάξει στον θείο του νόμο. Δυστυχώς δεν παραδοθήκαμε. Αναγκάστηκε να υψώσει κόκκινη. Καταστροφές αφάνταστες χτύπησαν τον άνθρωπο δια μέσου των αιώνων, αποτέλεσμα των ανθρωπίνων λαθών. Θα είναι τρομερό να τον αναγκάσουμε να υψώσει στον ιστό την μαύρη σημαία. Και αφού μπορούμε κοντά του, στο δικό του βασίλειο να χαρούμε το φως και την ειρήνη, δεν είναι παραφροσύνη να μένουμε μακριά του και να ποτίζουμε με δάκρυ και με αίμα την πορεία αυτή;