Αδελφοί μου, θέλω να σας μιλήσω για κείνα τα πράγματα που συμβάλλουν στην ωφέλεια της ψυχής, και ντρέπομαι την αγάπη σας, γνωρίζοντας την αναξιότητά μου.
Θα προτιμούσα να σιωπήσω, γιατί δεν τολμώ να σηκώσω τα μάτια μου και ν’ αντικρύσω πρόσωπο ανθρώπου.
Η συνείδησή μου με κατακρίνει, και με πληροφορεί πως είμαι ανάξιος να
γίνω οδηγός σας. Λυπάμαι που προκρίθηκα να οδηγώ εσάς εγώ ο ταπεινός,
εγώ που είμαι κατώτερος απ’ όλους σας και δεν έχω λόγο «μεμαρτυρημένο»
από τις πράξεις μου και την πολιτεία μου.
Γνωρίζω καλά πως ο Κύριος δεν μακαρίζει όποιον διδάσκει μόνο, μα
όποιον εφαρμόζει πρώτα τις εντολές Του και ύστερα διδάσκει. «Ο ποιήσας
και διδάξας» λέγει, «μέγας κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών». Γιατί
μόνον όσοι ακούνε ένα τέτοιο δάσκαλο, προθυμοποιούνται να τον μιμηθούν.
Και δεν ωφελούνται από τα λόγια του τόσο, όσο παρακινούνται από τα καλά
του έργα.
Σας παρακαλώ όμως, να μη βλέπετε τη δική μου ραθυμία, αλλά ν’ ακούτε τα προστάγματα του Θεού και τις υποθήκες των αγίων Πατέρων.
Γιατί οι θεοφώτιστοι Πατέρες μας δεν έγραφαν καμιά εντολή, αν πρώτα
δεν την εφάρμοζαν. Οι εντολές λοιπόν του Κυρίου είναι ένας δρόμος, που
μας ανεβάζει όλους στον ουρανό, μας οδηγεί στον Θεό. Πολλοί είναι οι
δρόμοι και οι τρόποι, που φέρνουν τον άνθρωπο στη βασιλεία των ουρανών.
Ή μάλλον οι δρόμοι αυτοί φαίνονται πολλοί αλλά στην πραγματικότητα
είναι ένας, που χωρίζεται σε πολλούς,ανάλογα με τη δύναμη και την
προαίρεση του καθενός. Λέγοντας δρόμους, εννοούμε τις πνευματικές
αρετές.
Προπαντός τις τρεις μεγάλες αρετές, την πίστη, την ελπίδα και την
αγάπη, και ιδιαίτερα την μεγαλύτερη από όλες, την αγάπη, που πάνω της
θεμελιώθηκαν η πίστη και η ελπίδα. Τα ονόματα της αγάπης είναι πολλά, τα
έργα της επίσης πολλά, τα γνωρίσματά της περισσότερα και τα ιδιώματά
της πάμπολλα.
Δεν μπορεί κανείς να την περιγράψει με λόγια. Όταν θυμάμαι το κάλλος
της, ευφραίνεται η καρδιά μου, γεμίζω με γλυκύτητα και περιέρχομαι σε
έκσταση. Όταν τη συλλογίζομαι, χάνω τις σωματικές μου αισθήσεις, βγαίνω
τελείως από την παρούσα ζωή και λησμονώ τα πράγματατού κόσμου. Καλότυχος
είν’ εκείνος, που αγκάλιασε την αγάπη τη θεική. Αυτός δεν θα επιθυμήσει
με εμπάθεια κανένα κάλλος ανθρώπινο. Ευτυχισμένος είν’ εκείνος, που
ερωτεύθηκε την αγάπη του Χριστού, σαγηνεύθηκε από την ομορφιά της και
την απόλαυσε με πολύ πόθο. Αυτός θ’ αγιασθεί στην ψυχή. Καλότυχος και
τρισευτυχισμένος είν’ εκείνος, που πόθησε μ’ όλη του την καρδιά την
αγάπη και αλλοιώθηκε απ’ αυτήν πνευματικά. Αυτός θα γεμίσει την ψυχή του
μ’ ευφροσύνη και την καρδιά του μέχαρά ανέκφραστη.
Αυτός που απέκτησε την αγάπη, αδιαφορεί τελείως για τους θησαυρούς
του κόσμου. Αυτός γεμίζει με τον πλούτο της αγάπης, που είναι
ανεξάντλητος. Μακάριος και τρισμακάριος αυτός που ενστερνίσθηκε την
αγάπη. Μολονότι εξωτερικά φαίνεται άδοξος, στην πραγματικότητα
είναι ενδοξότερος απ’ όλους τους ενδόξους. Επαινετός είν’ εκείνος που
ζήτησε την αγάπη, επαινετότερος εκείνος που τη βρήκε και μακαριότερος
εκείνος που την αγάπησε.
Ω αγάπη θεία, που μέσα σου βρίσκεται ο Χριστός! Άνοιξε και σε μας την
πόρτα σου, για να δούμε τον Χριστό, που έπαθε για μας, και να ελπίσουμε
στο έλεός Του. Να Τον δούμε, για να μην πεθάνουμε πιά. Γέμισε την
ύπαρξή μας, για να νοιώσουμε το μυστήριο της ένσαρκης οικονομίας του
Χριστού. Εσύ που βίασες τ’ αβίαστα και πλουσιόδωρα σπλάχνα του Κυρίου
μας, για να σηκώσει τις αμαρτίες όλων τώνανθρώπων, έλα και στη δική μας
ταλαίπωρη ψυχή. Ω θεία αγάπη, θέλουμε να σε γνωρίσουμε και να μας
γνωρίσεις, γιατί σού είμαστε άγνωστοι. Κατοίκησε μέσα μας, για να ‘ρθει ο
Δεσπότης Χριστός να μας επισκεφθεί.
Μολονότι είμαστε ανάξιοι, έλα να μας αγιάσεις. Αλλά για να σε
νοιώσουμε, πρέπει να γνωρίσουμε πρώτα τον Χριστό. Μόνον σαν προσπέσουμε
στ’ άχραντα πόδια Του, θα βιώσουμε στη ζωή μας την αγάπη. Μόνον σαν
λυτρωθούμε από το χρέος τώναμαρτιών μας, θ’ αρχίσει να ζεί μέσα μας η
αγάπη.
Ας βάλουμε λοιπόν μέσα στην καρδιά μας την αγάπη, που είναι «η
διδάσκαλος των Προφητών, η σύνδρομος των Αποστόλων, η δύναμις των
Μαρτύρων, η έμπνευσεις των Πατέρων και η τελείωσις όλων των Αγίων». Ας
μάθουμε να δουλεύουμε και να υποτασσόμαστε στον Χριστό, για ν’ αρχίσει
ν’ ανθίζει μέσα στην ψυχή μας το λουλούδι της αγάπης. Ο Χριστός μας
άνοιξε το δρόμο, που πρέπει ν’ ακολουθήσουμε γιάνά φτάσουμε στην αγάπη.
Έγινε φτωχός, για να γίνουμε εμείς πλούσιοι σε ψυχικά χαρίσματα. Ας
συγχωρέσουμε ο ένας τον άλλον, για να απολαύσουμε τ’ αγαθά του Θεού και
να δοκιμάσουμε τη γλυκύτητα που δοκιμάζει όποιος ακολουθεί τον Θεό της
αγάπης. Εκείνος που δεν αγάπησε τον Χριστό, τρέχει μάταια και ποτέ δεν
πρόκειται να Τον φτάσει, αν δεν αγαπήσει πρώτα τον αδελφό του. Εκείνος
που έφτασε την αγάπη, πλησίασε τον ίδιο τον Χριστό, γιατί η αγάπη είναι
το πλήρωμα του νόμου Του. Χωρίς αγάπη η καρδιά μας είναι στείρα και δεν
ευφραίνεται με τα θαυμάσια του Θεού. Σας παρακαλώ, λοιπόν να βιώσετε την
αγάπη και να μην αποκάμετε και σταματήσετε πριν τη φτάσετε.
Γιατί κάθε άσκηση και κάθε πνευματικός αγώνας, που δεν έχει στόχο την
αγάπη, είναι μάταιος. Δεν είναι δυνατόν να αναγνωρισθεί κανείς σαν
μαθητής του Χριστού με άλλη αρετή ή εντολή, παρά μόνον με την αγάπη. Το
λέει ο ίδιος ο Κύριος: «Εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστε,
εάν αγάπηνέχητε εν αλλήλοις». Για την αγάπη ο Θεός έγινε άνθρωπος κι’
έζησε ανάμεσά μας και υπέμεινε θεληματικά και φρικτά πάθη, για να
ελευθερώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά της αμαρτίας και να τον ανεβάσει
στούς ουρανούς.
Για την αγάπη έτρεξαν οι άγιοι Απόστολοι εκείνον τον ατέλειωτο δρόμο,
για να βγάλουν από το βυθό της ειδωλολατρείας και να φέρουν στο λιμάνι
της ουράνιας βασιλείας ολόκληρη την οικουμένη, τραβώντας την με τ’
αγκίστρια και τα δίχτυα του Θείου Λόγου.
ια την αγάπη θυσίασαν με προθυμία τη ζωή τους οι θεοφόροι διδάσκαλοι
της οικουμένης, για να δοξασθεί η ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Ας
αγωνιστούμε, λοιπόν, να ευαρεστήσουμε τον Χριστό με την αγάπη. Όταν
αγαπάμε τους ανθρώπους και τον Θεό, τότε Αυτός μας προσφέρει τ’
ανεκτίμητα δώρα Του: την ΠΙΣΤΗ, την ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑκαί την ΕΥΛΑΒΕΙΑ. Μας
χαρίζει ακόμα την ΚΑΤΑΝΥΞΗ και τα ΔΑΚΡΥΑ, που καθαγιάζουν την ψυχή, και
μας γεμίζει με ΘΕΙΟ ΦΩΣ και ΠΝΕΥΜΑ ΑΓΙΟ. Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου
Οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου
