Όλοι μας πρέπει να περάσουμε μέσα από δοκιμασίες κάθε είδους, μέχρις ότου γεμίσει η ψυχή μας με τη γνώση των παθημάτων εκείνων που υπομένουν οι γενιές η μία μετά την άλλη.
Η γνώση αυτή είναι πολύτιμη για μας, αν την δεχόμαστε όπως πρέπει, χωρίς μεμψιμοιρία, χωρίς απόγνωση για τον εαυτό μας, αλλά με ευγνωμοσύνη για τη δωρεά του Θεού που μας αποκαλύπτει την άβυσσο του Άδη και έτσι μας δίνει τη δύναμη για την προσευχή υπέρ όλου του κόσμου.
Η αυθεντική Σωτηρία δεν συνίσταται στο να βρεθούμε σε κάποιο χώρο προστατευμένο από κάθε είδους δυσάρεστα πράγματα, αλλά στο να νικήσουμε τον Άδη με τη δύναμη της αγάπης μας προς τον Χριστό και να μην τον ατενίζουμε με το φόβο των δούλων, αλλά με την ηρεμία εκείνων που κυριαρχούν επάνω του. Ένα από τα ονόματα του Θεού μας είναι Κύριος. Εφόσον δημιουργηθήκαμε κατ’ εικόνα του Θεού μας, πρέπει και εμείς να αποκτήσουμε κυριότητα, να γίνουμε κύριοι εν το μόνο Κυρίω. Η οδός προς την απελευθέρωσή μας περνά μέσα από την αποταγή των πολλών επιθυμιών μας, που γεννούν η αμαρτία και τα πάθη. Αν δηλαδή υστερούμε κάτι, αν κάποιος με εγκαταλείπει, αν δεν με αγαπούν, αν δεν θέλουν να με βλέπουν και τα παρόμοια, τίποτα από όλα αυτά δεν πρέπει να με «σκοτώνει». Αυτό βέβαια κατορθώνεται με την πράξη της αποταγής. Όχι μόνο οι μοναχοί, αλλά και όλοι όσοι αγαπούν τον Χριστό και θέλουν να Τον ακολουθήσουν, μετέρχονται στην άσκηση αυτή.
Μπορούμε τότε πράγματι να πούμε ότι, όποιος νικά τον εαυτό του γίνεται αήττητος. Όλοι μας συχνά «εις θάνατον παραδιδόμεθα». Ο σωματικός όμως θάνατος, η αποχώρηση δηλαδή από αυτόν τον κόσμο, συνήθως δεν έρχεται αμέσως. Πεθαίνουμε χίλιους θανάτους κάθε ημέρα σε κάθε μία από τις μικρές αποταγές μας και, κατά το μέτρο που αυξάνει σε εμάς η ελευθερία από τα πάθη και τη δουλεία σε οποιοδήποτε, το πνεύμα μας ελευθερώνεται για τον άλλο κόσμο, για άλλο επίπεδο του Είναι. Όλα αυτά είναι τόσο πολύ απλά και πολύ προσωπικά και πολύ προσιτά ακόμη και στα παιδιά. Όταν όμως ο Θεός μας δώσει να γευτούμε λίγη από τη χαρά αυτής της ανώτερης ελευθερίας, τότε άνθρωποι που διψούν για τον Θεό θα έρθουν σε μας, «αναγνωρίζοντας» μας μία εσωτερική διαίσθηση. Και κατ’ αυτόν τον τρόπο έρχεται τότε και σε μας η χαρά της αγάπης, η χαρά της δυνατότητας να βοηθούμε τους ανθρώπους, όπως κάποιος νωρίτερα βοήθησε και εμάς το ίδιο έργο, δηλαδή στην πορεία της αναζήτησης του Θεού.
ΑΓΙΟΥ ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ΤΟΥ ΑΘΩΝΙΤΟΥ
