Είπε Γέρων: «Ο ασκητής είναι ο πιο κοινωνικός άνθρωπος μέσω της κοινωνίας του με τον Θεό και της προσευχής για τον κόσμο».
Είπε Γέρων: «Η ασθένεια αναπληρώνει την άσκηση και μ’ αυτήν θα σωθούμε. Να μην αμελούμε και να μη στενοχωρούμεθα, αν δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά. Ο Θεός δεν θέλει την άσκησή μας αλλά την καρδιά μας».
Είπε Γέρων: «Οι πειρασμοί μας αναγκάζουν να τρέχουμε προς τον Χριστό και την Παναγία, σαν το παιδάκι που βρίσκει στον δρόμο του ένα σκύλο και καταφεύγει στην αγκαλιά της μάνας του. Αλλιώς θα έτρεχε εδώ και κει».
Είπε Γέρων: «Σκοπός είναι να φθάσουμε να αγαπήσουμε τον Χριστό. Αν αγαπήσουμε τον Χριστό, ύστερα όλα είναι εύκολα. Δεν μας κάνει καρδιά για τίποτε πια».
Είπε Γέρων: «Η κυριώτερη αρετή είναι η ταπείνωση. Όλα τα άλλα μόνα τους δεν κάνουν τίποτε, ούτε οι νηστείες ούτε οι αγρυπνίες. Πρέπει να γίνωνται, αλλά με ταπείνωση».
Γέρων έλεγε στο καλογέρι του: «Να κάνης 300 μετάνοιες, ούτε μία παραπάνω. Αν κάνης 301, προσκύνησες τον διάβολο». (Δηλαδή και αυτή η μία χωρίς την ευλογία του Γέροντα, γίνεται με θέλημα και εγωισμό, που πίσω κρύβεται ο διάβολος).
Είπε Γέρων: «Όσα γίνονται χωρίς μέτρο και διάκριση είναι υπερβολές. Όλες οι υπερβολές; είναι σατανικές».
