Αρχιμανδρίτης Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
Για πολλούς ο γάμος είναι μια ευκαιρία για διασκεδάσεις και απολαύσεις. Όμως ζωή είναι μια σοβαρή υπόθεσης.
Είναι ένας πνευματικός αγώνας, μια πορεία προς ένα τέρμα, τον ουρανό. Της πορείας αυτής κρισιμότερο σημείο και σπουδαιότατο μέσον είναι ο γάμος.
Άραγε γι αυτόν τον ιερό θεσμό του γάμου, γι αυτό το «μέγα μυστήριον», το οποίο ευλογεί η Εκκλησία μας, πως σκέπτονται οι σύγχρονοι άνθρωποι;
Παντρεύονται και νομίζεις ότι ενώνονται δύο ταμεία, δύο συμφέροντα, δύο ματαιοδοξίες. Ενώνονται δύο άνθρωποι χωρίς ιδανικά, δύο μηδενικά θα λέγαμε.
Διότι άνθρωποι χωρίς ιδανικά, χωρίς αναζητήσεις, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μηδενικά.
Παντρεύτηκα για να ζήσω τη ζωή μου, ακούς συνεχώς γύρω σου, και όχι για να κλεισθώ μέσα σε τέσσερις τοίχους.
Παντρεύτηκα για να γλεντήσω τη ζωή μου ακούς να λέει ο άλλος, και παραδίδουν τα παιδιά τους ,αν έχουν κάνει παιδιά, σε κάποια ξένη γυναίκα για να μπορούν ελεύθεροι να τρέχουν στα θέατρα, στους κινηματογράφους και στις κοσμικές συντροφιές.
Έτσι το σπίτι τους γίνεται ξενοδοχείο. Οι άνθρωποι είναι μέσα τους άδειοι, γι αυτό στο σπίτι τους νιώθουν πραγματικό κενό.
Παντρεύονται χωρίς συνείδηση ευθύνης, διότι επιθυμούν να παντρευτούν ή διότι νομίζουν πως είναι απαραίτητο για να είναι κοινωνικοί άνθρωποι.
Όμως ποιο είναι το αποτέλεσμα; Το βλέπουμε καθημερινά. Τα ναυάγια του γάμου είναι γνωστά σε όλους μας.
