“Πίστεψα και πιστεύω στο άπειρο έλεος του Θεού που διψάει για την σωτηρία κάθε ανθρώπου”. (Στάρετς Αρσένιος ο Ρώσος)
Μέσα στην δίνη των γεγονότων που εκτυλίχτηκαν στον περσικό κόλπο πριν μερικά χρόνια, έλαβε χώρα ένα γεγονός, που όμως δεν είδε το φως της δημοσιότητας ευρέως, όπως θα άξιζε.
Ανάμεσα στα συντρίμμια του πολέμου, βρέθηκε και μια επιστολή με … ασυνήθιστο παραλήπτη, αλλά και περιεχόμενο.
Ο επιστολογράφος ήταν ένας στρατιώτης, “πρώην άθεος”, όπως ομολογεί ο ίδιος, που τον έσωσε ο Θεός θαυματουργικά από μία οβίδα, η οποία έπεσε ακριβώς δίπλα του.
Παραλήπτης ήταν ο Ευεργέτης του!
Γράφει:
“Άκουσε, Θεέ μου!
Ακόμα δεν σου έχω μιλήσει. Όμως τώρα επιθυμώ να σου πω
φιλικά “τι κάνεις; τί γίνεσαι;”. Μου είπαν ότι δεν υπάρχεις και σαν
ανόητος το πίστεψα.Όμως χθες το βράδυ, από το βάθος του κρατήρα μιάς οβίδας είδα τον Ουρανό Σου, είδα το μεγαλείο Σου. Και τότε κατάλαβα ότι μου είχαν πει ψέματα…!
Είναι παράξενο ότι χρειάστηκε να έλθω σ’ αυτόν τον καταχθόνιο τόπο για να ανακαλύψω το Πρόσωπό Σου!
Τώρα που Σε γνώρισα, Σ’ αγαπάω τρομερά, Θεέ μου! Αυτό θέλω να το ξέρεις.
Σε λίγο να γίνει μια ακόμα απαίσια μάχη. Ποιος ξέρει; Μπορεί να φτάσω στο σπίτι Σου απόψε.
Δεν υπήρξαμε όμως σύντροφοι μέχρι τώρα κι αναρωτιέμαι, Θεέ μου, αν θα με περιμένεις στην πόρτα Σου!
Μπα, να που κλαίω! Εγώ να χύνω δάκρυα; Τι παράξενο!… Αχ , να Σε είχα γνωρίσει πιο νωρίς!…
Απ’ τη στιγμή που Σε συνάντησα, δεν φοβάμαι να πεθάνω, δεν φοβάμαι τίποτα.
Αχ ,να Σε είχα γνωρίσει πιο νωρίς!…”
