Μήπως θα πρέπει να στρέψουμε αλλού το βλέμμα μας;
Στα μάτια και το πρόσωπο του άλλου; Στο παιδί σου; στο φίλο; στην φίλη;
στους ήχους, τα χρώματα και αρώματα που γέμισε ο Θεός τον κόσμο του;
Μήπως πρέπει να ανακαλύψουμε τον Θεό του πλησίον μας, τον Θεό του έρωτα,
της αγάπης, της συγνώμης, της χαράς και της ειρήνης; Τον Θεό του απλού,
καθημερινού και άμεσου;
Ας κοιτάξουμε πιο καλά μέσα και γύρω μας, γιατί ο Θεός μπορεί να
φανερώνεται στα απλά καθημερινά πράγματα και πρόσωπα, περιστάσεις και
καταστάσεις που προσπερνάμε βιαστικά θεωρώντας τις μάταιες και πενιχρές
να κρατούν μέσα τους την Παρουσία Του.
Τρέχουμε να φύγουμε μακριά από την ζωή, για να τον συναντήσουμε στην
φαντασία μας, μα Εκείνος περπατά κάθε μέρα στο κήπο της καρδιάς μας, και
αφήνει ηχηρά τα ίχνη Του μόνο που εμείς ακόμη ενώ κοιτάμε δεν βλέπουμε.
Ψάχνουμε να βρούμε αυτό που ήδη κρατάμε στα χέρια μας…
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
