π. Ηλίας Μάκος
Κάθε φορά,
που τα πρώτα σύννεφα του φθινοπώρου εμφανίζονται στον ορίζοντα και η
καλοκαιρινή φλόγα υποχωρεί, αυτή ακριβώς τη στιγμή, ο κουρασμένος
οδοιπόρος της γης σταματά το βήμα του για να αποθαυμάσει ένα μεγαλειώδες
θέαμα. Είναι ο Σταυρός του Χριστού, που προβάλλει μπροστά στα μάτια των
πιστών αιματοστάλακτος, ευωδιασμένος και στολισμένος.
Πλήθη
αμέτρητα οι πιστοί έρχονται να καταθέσουν στον Εσταυρωμένο Χριστό το
φόρο της λατρείας τους, αλλά και τα δεσμά της απελπισίας τους. Και
εκείνη τη στιγμή συγκλονισμένοι βλέπουν θησαυρούς στο Σταυρό. Ανάμεσα
στους θησαυρούς λαμποκοπούν τα διαμάντια της θυσίας, της αγάπης και της
συγγνώμης.
Ο Σταυρός,
που δεν υπάρχει μεγαλοπρεπέστατο θέαμα από το θέαμα της Υψώσεώς του,
είναι ΘΥΣΙΑ. Καμία αρετή στον κόσμο αυτό της ιδιοτέλειας και του
ατιμικισμού (ο εαυτός μου είναι ο θεός μου και τίποτε άλλο), δεν είναι
πιο ωραία και πιο μεγάλη από αυτή της θυσίας της ψυχής για το καλό των
άλλων.
Ο Σταυρός,
που η τιμητική προσκύνησή του είναι εκδήλωση βαθύτατης ευλάβειας, είναι
ΑΓΑΠΗ. Ανάμεσα στις πέτρες, το εκατόφυλλο ρόδο της Αγάπης σκορπίζει τα
ανθοπέταλά του, όσο και αν το σκοτεινό πνεύμα της κακίας και του μίσους
προσπαθεί να το ξερριζώσει. Αυτό το ρόδο είναι το ρουμπίνι του Σταυρού,
που βυθίστηκε μέσα στο αίμα της καρδιάς του Εσταυρωμένου.
Ο Σταυρός,
που φανερώνει τη Χριστιανική μεγαλουργία, είναι ΣΥΓΓΝΩΜΗ. Ακτινοβολεί
από το ύψος του Γολγοθά το ψυχικό μεγαλείο να συγχωρείς έστω και
σταυρωμένος και να μην ανταποδίδεις κακό αντί κακού.
Σήμερα που η
κοινωνία κυριαρχείται από το συμφέρον, περισσότερο από κάθε άλλη φορά,
είναι ανάγκη να κρατηθούμε τα άτομα και οι λαοί μπροστά στο Σταυρό και
να δεχθούμε την πλημμύρα της θυσίας, της συγγνώμης και τυης αγάπης.
Ας
γονατίσουμε όλοι –μικροί και μεγάλοι, μπροστά στο Σταυρό και ας τάξουμε
σκοπό της ζωής μας ν'αγαπούμε, να συγχωρούμε και να θυσιαζόμαστε.
