του Αρχιμ.Παύλου Παπαδόπουλου
Λιγοστεύουν οι λύπες όταν τις μοιράζεσαι;
Μήπως τα αλμυρά δάκρυα γίνονται γλυκά, όταν τα ανακατεύεις με τα δάκρυα του άλλου; Ποιος ξέρει;
Πάντως όλοι μας το κάνουμε.
Μαλακώνει η καρδιά όταν μοιράζεται την λύπη της με κάποιον άλλο.
Ανάβει μέσα της ξανά η ελπίδα.
Μαλακώνει η καρδιά όταν μοιράζεται την λύπη της με κάποιον άλλο.
Ανάβει μέσα της ξανά η ελπίδα.
Μεγάλη ελεημοσύνη να ακούς τον άλλο, να τον παρηγορείς.
Κι ας είναι με λόγια, κι ας είναι με σιωπή.
Ας είναι με δάκρυα, ας είναι μ’ ένα χαμόγελο.
Λιγοστεύουν οι λύπες όταν τις μοιράζεσαι;
Μάλλον, ναι.
Κι ας είναι με λόγια, κι ας είναι με σιωπή.
Ας είναι με δάκρυα, ας είναι μ’ ένα χαμόγελο.
Λιγοστεύουν οι λύπες όταν τις μοιράζεσαι;
Μάλλον, ναι.
Όπως αυξάνονται και οι χαρές όταν τις μοιράζεσαι.
Διότι τελικά το να μπορείς να μοιράζεσαι, είναι παράδεισος.
Διότι τελικά το να μπορείς να μοιράζεσαι, είναι παράδεισος.
