Όταν ο ευλογητός Κύριος που αγαπά τους ανθρώπους, θα στείλει την ακτίνα
της θεϊκής Του ευλογίας στην καρδιά του αμαρτωλού, εκείνος αμέσως
σηκώνεται και ψάχνει τους πνευματικούς για την εξολομολόγηση των κακών
πράξεων που τέλεσε.
Ψάχνει και για την έρημο, και για την σπηλιά, για τη φύλαξη του εαυτού του από τα πάθη και για τη διόρθωση των προηγούμενων κακών πράξεων, με σκληρό βίο, με δίψα, με κρύο και με άλλα κατορθώματα.
Ενώ ο Κύριος του δίνει ακόμη περισσότερη ζεστασιά η οποία σαν ένας φλεγόμενος φούρνος καίει την καρδιά του με μια ζεστή αγάπη προς τον Θεό, έναν απέραντο ζήλο για την εκπλήρωση των διδαχών του Κυρίου και μια απέραντη έχθρα προς τα πάθη και τις αμαρτίες.
