– Γέροντα, πώς μπορεί μια νοικοκυρά να ρυθμίσει τις δουλειές της, ώστε να έχει χρόνο και για προσευχή; Τι αναλογία δηλαδή πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στην εργασία και στην προσευχή;
– Οι γυναίκες συνήθως δεν έχουν μέτρο στις δουλειές τους. Θέλουν
συνέχεια να ανοίγουν δουλειές. Ενώ έχουν πολλή καρδιά και θα μπορούσαν
να κάνουν πολύ καλό νοικοκυριό στην ψυχή τους, ξοδεύουν την καρδιά τους
σε ασήμαντα πράγματα.
Ας υποθέσουμε ότι έχουμε ένα ποτήρι με ωραία σχέδια, με γραμμές κ.λ.π. Και αν δεν είχε γραμμές, την δουλειά του πάλι θα την έκανε. Εκείνες όμως πάνε στο κατάστημα και αρχίζουν: « Όχι, τις θέλω μέχρι εκεί τις γραμμές, όχι έτσι, όχι αλλιώς».
Και αν έχει και κανένα λουλούδι, ε, τότε είναι που σκιρτά η καρδιά! Έτσι η γυναίκα καταστρέφει όλη τη δυναμικότητά της. Σπάνια θα βρεις κανέναν άνδρα να δώσει προσοχή σε κάτι τέτοια.
Και αν ένα πορτατίφ είναι λ.χ. καφέ η μαύρο, ούτε που το προσέχουν οι άνδρες. Αλλά η γυναίκα θέλει κάτι όμορφο, χαίρεται, δίνει ένα κομμάτι της καρδιάς της σε αυτό, άλλο κομμάτι σε κάτι άλλο, οπότε τι μένει για τον Χριστό;
Τα χασμουρητά από την κούρασή της στην ώρα της προσευχής. Όσο απομακρύνεται η καρδιά της γυναίκας από τα όμορφα, τόσο πλησιάζει τον Χριστό. Και όταν η καρδιά δοθεί στον Χριστό, τότε έχει μεγάλη δύναμη!
Είδα μια ψυχή αυτές τις μέρες που έχει αφεθεί τελείως στον Θεό. Βλέπεις να καίει μέσα της μια γλυκιά φλόγα! Τα παίρνει όλα στα ζεστά. Ήταν τελείως κοσμική, αλλά είχε καλή διάθεση και κάποια στιγμή τινάχθηκε η σπίθα μέσα της. Χρυσαφικά, λούσα, όλα τα πέταξε. Τώρα ζει με μια απλότητα!
Αγωνίζεται, κάνει δουλειά πνευματική. Με τι θυσία κινείται! Ζήλεψε
τους Αγίους με την καλή έννοια. Τι κομποσκοίνι, τι νηστείες κάνει, τι
Ψαλτήρι διαβάζει!…Φοβερό! Αυτή τρέφεται με την άσκηση τώρα.
– Γέροντα, μία μητέρα μου είπε: «Είμαι αδύναμη σωματικά και
κουράζομαι πολύ. Ούτε τις δουλειές προλαβαίνω να κάνω, ούτε μου μένει
χρόνος για προσευχή».
– Να απλοποιήσει την ζωή της, για να της μένει χρόνος και για προσευχή.
Με την απλότητα μια μητέρα μπορεί να κάνει πολλή προκοπή.
Αν μια μάνα έχει απλοποιήσει τη ζωή της, αλλά κοπιάζει, γιατί έχει πολλά παιδιά, δικαιούται να πει «κουράζομαι». Αν όμως χάνει το χρόνο της κοιτάζοντας πώς θα παρουσιάσει τακτοποιημένο το σπίτι της στους ξένους, τότε τι να πει κανείς;
Μερικές μητέρες για να τα έχουν όλα τακτοποιημένα στο σπίτι, περιορίζουν ασφυκτικά τα παιδάκια και δεν τα αφήνουν να μετακινήσουν μια καρέκλα ή ένα μαξιλάρι. Τους επιβάλουν στρατιωτική πειθαρχία, και έτσι τα παιδιά, ενώ γεννιούνται κανονικά, μεγαλώνουν δυστυχώς βλαμμένα.
Ένας μυαλωμένος άνθρωπος, αν δει σε ένα σπίτι που έχει πολλά παιδιά όλα τα πράγματα στην θέση τους, θα βγάλει συμπέρασμα ότι ή τα παιδιά είναι βλαμμένα ή η μάνα είναι βάρβαρη και επιβάλλει στρατιωτική πειθαρχία.
Υπάρχει φόβος στην ψυχή των παιδιών, γι’ αυτό
πειθαρχούν. Μια φορά είχα πάει σε ένα σπίτι με πολλά παιδιά. Πόση χαρά
μου έδωσαν αυτά τα παιδάκια με τις παιδικές αταξίες τους, που χαλούσαν
την κοσμική τάξη το κάθε πράγμα στην θέση του. Αυτό είναι η μεγαλύτερη
αταξία, που κουράζει πολύ τον σημερινό άνθρωπο.
Παλιά δεν υπήρχαν πνευματικά βιβλία ,για να βοηθηθούν οι μητέρες με την μελέτη. Τώρα
υπάρχουν ένα σωρό Πατερικά, ένα σωρό μεταφράσεις, αλλά δυστυχώς οι
περισσότερες μητέρες ή ασχολούνται με κάτι χαζά ή εργάζονται, για να τα
βγάλουν πέρα.
Η μάνα καλύτερα είναι να ασχολείται με την ανατροφή των παιδιών ,
παρά να καταπιάνεται σχολαστικά με το νοικοκυριό, με τα άψυχα πράγματα.
Να τους μιλάει για τον Χριστό, να τους διαβάζει βίους Αγίων. Παράλληλα
να ασχολείται και με το ξεσκόνισμα της ψυχής της, για να λαμποκοπάει
πνευματικά.
Η πνευματική ζωή της μητέρας θα βοηθήσει
αθόρυβα και τις ψυχές των παιδιών της .Έτσι και τα παιδιά θα ζουν
χαρούμενα, και εκείνη θα είναι ευτυχισμένη, γιατί μέσα της θα έχει τον
Χριστό. Αν η μάνα δεν ευκαιρεί ούτε ένα «Τρισάγιο» να πει, πώς θα
αγιασθούν τα παιδιά της;
– Και όταν, Γέροντα, μια μάνα έχει πολλά παιδιά και πολλές δουλειές;
– Όταν κάνει τις δουλειές στο σπίτι, δεν μπορεί συγχρόνως να
προσεύχεται; Εμένα η μητέρα μου μου έμαθε να λέω την ευχή. Όταν σαν
παιδιά κάναμε καμμιά αταξία και πήγαινε να θυμώση, την άκουγα που έλεγε:
« Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
Όταν έβαζε το ψωμί στο φούρνο έλεγε: «Εις το όνομα του Χριστού και
της Παναγίας». Και όταν ζύμωνε και όταν μαγείρευε, πάλι έλεγε συνέχεια
την ευχή. Έτσι αγιαζόταν και το ψωμί και το φαγητό που έκανε, αγιάζονταν και αυτοί που το έτρωγαν.
Πόσες μητέρες που είχαν Αγία ζωή είχαν και αγιασμένα παιδιά! Να, η μητέρα του Γέροντα ΧατζηΓεώργη.
Ακόμα και το γάλα αυτής της ευλογημένης μάνας, που θήλαζε ο Γαβριήλ το
κατά κόσμον όνομα του Γέροντα Χατζη Γεώργη ήταν ασκητικό! Είχε αποκτήσει
δύο παιδιά και ύστερα ζούσαν με το σύζυγό της εν παρθενία, αγαπημένοι
σαν αδέλφια. Είχε ασκητικό πνεύμα από μικρή, γιατί είχε αδελφή μοναχή,
ασκήτρια, την οποία επισκεπτόταν και αργότερα με τα παιδιά της .
Ο πατέρας του Γαβριήλ ήταν και αυτός ευλαβής και ασχολούνταν με το εμπόριο, γι’ αυτό τον περισσότερο καιρό τον περνούσε στα ταξίδια. Αυτό έδινε την ευκαιρία στην μητέρα του να ζει απλά, να μη «μεριμνά και τυρβάζει περί πολλά», να τον παίρνει μαζί της και να αγρυπνεί με άλλες γυναίκες πότε στις σπηλιές και πότε στα εξωκλήσια. Γι’ αυτό μετά έφτασε σε τέτοια μέτρα αγιότητος.
Η ευλάβεια της μητέρας έχει μεγάλη σημασία.
Αν η μητέρα έχει ταπείνωση, φόβο Θεού, τα πράγματα μέσα στο σπίτι πάνε κανονικά.
Γνωρίζω νέες μητέρες που λάμπει το πρόσωπό τους, αν και δεν έχουν από πουθενά βοήθεια. Από τα παιδιά καταλαβαίνω σε τι κατάσταση βρίσκονται οι μητέρες.
