Κι όμως υπάρχουν κάποιοι άνδρες που δολοφονούν γυναίκες απλά και μόνο επειδή τους χαλάνε τα σχέδια ή τα γούστα τους. Δηλαδή σε απλά ελληνικά δεν κάνουν τα κέφια τους. Γιατί προφανώς για όλους αυτούς υπήρχε πάντα μια «μαμά» που τους έκανε τα κέφια, τους υπηρετούσε ως πασάδες, οπότε όταν αργότερα στην ζωή δεν βρήκαν την αντικαταστάτρια της ώστε να εξυπηρετεί τις ναρκισσιστικές φαντασιώσεις τους αισθάνθηκαν ότι έχουν το δικαίωμα να εξοντώσουν κάθε θηλυκό.
Βέβαια την ίδια ευθύνη έχει και ο πατέρας που ως συνήθως απών από το σπίτι και την ζωή του παιδιού, δεν έδωσε εκείνα τα πρότυπα του σεβασμού και αγάπης απέναντι στην γυναίκα.
Ναι σαφέστατα υπάρχει γυναικοκτονία αφού δεν πιστεύω ότι θα σκότωναν οι δολοφόνοι με τόση ευκολία και για τους ίδιους λόγους έναν άνδρα. Όχι ότι το έγκλημα ή οι εγκληματικές προσωπικότητες επιλέγουν φύλα, ωστόσο όμως η αντίληψη ότι είναι απλά μια αδύναμη γυναίκα που δεν κάνει τα γούστα μου, ανοίγει στην δολοφονική διαστροφή πιο εύκολα τον δρόμο.
Εκείνο όμως που με προβληματίζει πέρα από το φαινόμενο της γυναικοκτονίας, είναι ότι σε αυτά τα αγόρια κάποιοι τους έμαθαν να βρίσκουν την αρρενωπότητα τους στην βία και την εξουσία. Κάποιος δεν τους είπε ότι ο άλλος δεν είναι η προέκταση της επιθυμίας μας, ούτε το αντικείμενο της εξουσίας μας, το οποίο μπορώ να χρησιμοποιώ όσο θέλω, όποτε θέλω κι έπειτα να το πετώ ως άχρηστο σκουπίδι της αυτάρεσκης ικανοποίησης μου, διαπράττοντας κατά εμένα την πιο ακραία μορφή παθολογικής εξουσίας που είναι η αφαίρεση της ζωής. Πόσο άρρωστος νάρκισσος πρέπει να είσαι ώστε να αισθάνεσαι ότι έχεις το δικαίωμα να πάρεις την ζωή ενός άλλο ανθρώπου ή οπουδήποτε πλάσματος.
Κάποιοι λοιπόν δεν έκαναν καλά την δουλειά τους, δεν ολοκλήρωσαν επιτυχώς την αποστολή τους, που ήταν να γίνουν Γονείς. Μητέρα και Πατέρας, ούτε φίλος ούτε φίλη. Απλά και ουσιαστικά Γονέας. Γιατί το να γίνεις γονέας δεν είναι ούτε κοινωνική ανάγκη ούτε ένστικτο διαιώνισης του είδους, αλλά ευθύνη και θυσία. Όπως λέμε στην εκκλησία, ένας μεγάλος καθημερινός σταυρός. Διότι δεν πρέπει απλά να μεγαλώσεις παιδιά, αλλά να δώσεις στην κοινωνία ανθρώπους που θα γίνονται ο παράδεισος και όχι η κόλαση του άλλου…….
π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος
