-Γέροντα, όταν κάνω μια διανοητική εργασία, δεν μπορώ να λέω την ευχή.
-Όταν την ώρα που εργάζεσαι έχεις τον νου σου στον Θεό, είναι σαν να λες την ευχή. Γιατί, και αν λες την ευχή και ο νους σου δεν είναι στον Θεό, τι ωφελεί; Και όταν κουράζεται κανείς στην ευχή, αν φέρη στον νου του τον Χριστό ή την Παναγία, πάλι ευχή είναι.
-Γέροντα, μπορεί κανείς να διατηρεί μέσα του την μνήμη του Θεού, χωρίς να λέει την ευχή;
-Αν λέει με τον λογισμό του: «Πόσο μακριά βρίσκομαι από τον Θεό! Τι πρέπει να κάνω, για να πάω πιο κοντά του;», από αυτό έρχεται και η μνήμη του Θεού, έρχεται και η ευχή. Να προσπαθήσεις να αισθάνεσαι πάντοτε την παρουσία του Χριστού, της Παναγίας, των Αγίων, και να κινείσαι σαν να είναι παρόντες. Γιατί πράγματι είναι παρόντες, άσχετα αν εμείς δεν τους βλέπουμε με τα σωματικά μάτια. Να τα ανάγεις όλα στον Θεό και να λες: «Ο Θεός με παρακολουθεί. Άραγε αυτό που κάνω τώρα είναι αρεστό στον Θεό; Τι να κάνω, για να Τον ευαρεστήσω; Τι πρέπει να αποφύγω, για να μην Τον στενοχωρήσω;». Σιγά σιγά αυτό θα γίνη κατάσταση μέσα σου. Θα σκέφτεσαι τον Θεό και θα κάνης το παν, για να Τον ευχαριστήσεις. Έτσι αναπτύσσεται και αυξάνει η αγάπη προς τον Θεό, γλυκαίνεται ο νους και η καρδιά, και μένουν συνεχώς στην ευχή χωρίς κόπο.
-Γέροντα, τι σημαίνει: «Μνήμη, Θεού, όρασις Θεού»;
– Μνήμη Θεού σημαίνει ότι ο νους είναι στον Θεό, ζει ο άνθρωπος τον Θεό, οπότε βλέπει παντού τον Θεό. Αυτός που κατορθώνει να έχη συνέχεια τον νου του στον Θεό, αισθάνεται συνέχεια την παρουσία του Θεού κα συγκλονίζεται από ευγνωμοσύνη, γιατί όλα τα βλέπει ως ευλογία του Θεού. Μια ματιά να ρίξει γύρω του, καταλαβαίνει ότι ο Θεός παρακολουθεί όχι μόνον τον άνθρωπο, αλλά και όλο το σύμπαν, και στις πιο μικρές και ασήμαντες λεπτομέρειες. Όπου να κοιτάξει, βλέπει τα μεγαλεία του Θεού. Ρίχνει μια ματιά στον ουρανό και αλλοιώνεται από την παρουσία του Θεού. Ρίχνει μια ματιά στην γη, βλέπει τα πουλιά, τα δένδρα, κα βλέπει τον Θεό, τον Δημιουργό τους. Αυτό είναι και προσευχή, είναι και μνήμη του Θεού.
