"Λαθών ἐτέχθης ὑπό τό Σπήλαιον, ἀλλ' οὐρανός σε πᾶσιν
ἐκήρυξεν, ὥσπερ στόμα τόν Ἀστέρα προβαλλόμενος Σωτήρ. Καί Μάγους σοι
προσήνεγκεν, ἐν πίστει προσκυνοῦντας σε . μεθ' ὧν ἐλέησον ἡμᾶς"
(Τροπάριον τῆς Προφητείας τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων σέ ἦχο
πλάγιο β')
"Κρυφά γεννήθηκες κάτω από τον ουρανό (της οροφής) του Σπηλαίου, αλλά ο Ουρανός κήρυξε τον ερχομό σου, Σωτήρα μας, προβάλλοντας αντί για αισθητό στόμα τον Αστέρα! Και σου πρόσφερε τους Μάγους, να σε προσκυνήσουν με πίστη. Μαζί τους ελέησε κι εμάς".
"Λαθών". Δύο χιλιάδες χρόνια έτσι έρχεται, έτσι πορεύεται, έτσι μας μιλά, έτσι δρα στην ζωή μας, κάποτε έτσι σιωπά.
"Λαθών". Στον θόρυβο του κόσμου, στην απαίτηση για σημεία, στις φωνές που ζητούν το εγώ για θεό.
"Λαθών". Στους Ηρώδηδες της εξουσίας, πολιτικής, πολιτιστικής, πνευματικής, κοινωνικής, πρωτίστως οικονομικής που το μόνο που φοβούνται και πολεμούν είναι η αγάπη. Γιατί σ' αυτήν υπάρχει η αληθινή ελευθερία, αυτή που διαρκεί και δεν είναι στιγμιαίο πυροτέχνημα.
"Λαθών". Στις "κουρασμένες" ψυχές, στα "μπουχτισμένα" σώματα, στα "καμένα" μυαλά που αναζητούν στην ταχύτητα, στην εναλλαγή της ηδονής, στα παιχνίδια του Διαδικτύου ένα νόημα που θα ξεπερνά την ανία.
"Λαθών". Στις μικρότερες ή τις μεγαλύτερες κακίες που ταλαιπωρούν τις καρδιές, που νομίζουν ότι άμα περάσει το δικό σου, ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα, τους άλλους, την ζωή θα νιώσεις ικανοποίηση, μόνο που γερνάς και σκοτεινιάζει πιο πολύ.
"Λαθών". Στα μεγάλα λόγια, τα ψεύτικα, τα υποκριτικά, την εκκοσμίκευση που μας τρώει γιατί την φοβόμαστε, αντί να την δούμε με συμπάθεια και αγάπη, παλεύοντας να σώσουμε την ιερότητα της γιορτής, την ιερότητα της αγάπης, την ιερότητα του κάθε ανθρώπου, κι ας μην είναι όπως νομίζουμε ότι είμαστε.
"Λαθών". Θα προσπεράσει χαμογελώντας τα στολίδια μας. Θα ευλογήσει τα τραπέζια μας, αλλά δεν θα μείνει σ' αυτά. Δεν θα πει όχι στην μικρή φιλανθρωπία μας, αλλά θα γνωρίζει ότι δεν αρκεί για να γιατρέψει έναν κόσμο αδικίας κα ανισότητας. Θα πάει στο μικρό του σπήλαιο, εκεί όπου μια Γυναίκα Τον έφερε στον κόσμο, ένας άντρας Τον προστάτεψε, όχι από υποχρέωση ή ανθρωπισμό, αλλά από αγάπη κι εμπιστοσύνη στου ουρανού το θέλημα, μία δράκα βοσκών του έφεραν την απλότητά τους, για να την ευλογήσει, μία ομάδα σοφών ταξίδεψε, αφήνοντας στην άκρη γνώσεις, έπαρση, βόλεμα, φόβους, το άγνωστο που συνήθως κρύβει θάνατο και του έφεραν την προσδοκία ενός βλέμματος και τα δώρα καρδιών που ένιωσαν ότι το νόημα δεν βρίσκεται σε ιδέες, δράσεις, γραφές, αλλά σε ένα Πρόσωπο.
"Λαθών". Θα χτυπήσει η πρωινή καμπάνα, σαν μια φωνή του ουρανού. Κι Εκείνος, στην άγια τράπεζά Του μας περιμένει παιδί και τέλειος άνθρωπος συνάμα, γεννημένος, σταυρωμένος κι αναστημένος, να μας ευλογήσει, να μας δοθεί, να γίνει για μας το Νόημα.
"Λαθών". Κρατάμε την γιορτή…
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός