Η αγάπη δόθηκε από τον Θεό στον άνθρωπο ως κύριο συστατικό της φύσης του. Ο άνθρωπος:
Με την αγάπη μπορεί να πλησιάσει τον συνάνθρωπο.
Με την αγάπη μπορεί να συμβιώσει με την άλογη φύση, τα ζώα.
Με την αγάπη μπορεί να φροντίσει την φύση και το περιβάλλον, στο οποίο ζει.
Με την αγάπη μπορεί να φροντίσει τον εαυτό του, καταπολεμώντας τον εγωισμό του.
Με την αγάπη μπορεί να αγκαλιάσει όλη την δημιουργία του Θεού, όπως ο Θεός.
Βγάζοντας την αγάπη από την ζωή του, ο άνθρωπος καταστρέφει και καταστρέφεται. Τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά, γιατί όλα είναι φτιαγμένα και προσαρμοσμένα από τον Θεό για τον άνθρωπο.
Στερούμενος της αγάπης, ο άνθρωπος έχει χάσει την γλυκιά γεύση της, του είναι άγνωστη.
Πικραίνει η ζωή και ο κόσμος του.
Αγριεύει ο ίδιος και τα πάντα γύρω του.
Αν βρεθεί κάποιος να του δώσει αγάπη ή να του μιλήσει για την αγάπη, δεν θα το δεχθεί, γιατί έχει συνηθίσει στην πίκρα και δεν θα τον καταλάβει.
Αυτός ο κόσμος, ο κόσμος χωρίς αγάπη, είναι δημιούργημα του ανθρώπου. Βγάζοντας την αγάπη από την ζωή του, ο άνθρωπος αλλοιώνει και διαφοροποιεί την φύση του. Χάνοντας την αγάπη χάνει την χαρά, το φως, την γλυκιά γεύση, που αφήνει στην καρδιά. Γεμίζει λύπη, τυφλώνεται και πικραίνεται. Ζει πλέον σε έναν κόσμο, ο οποίος ξέρει μόνο να σταυρώνει ό,τι μπορεί να τον αναστήσει.
Η αγάπη, όμως, είναι ο Θεός, δεν χάνεται. Υπάρχει, υπομένει και περιμένει την επιστροφή.
Η αγάπη δεν καλύπτεται, καλύπτει.
Η αγάπη δεν εξαφανίζεται, αποκαλύπτεται.
Η αγάπη δεν σβήνει, φωτίζει.
Η αγάπη επιμένει να ανασταίνεται κάθε φορά που θα σταυρώνεται!
+Αρχ. Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ι. Μ. Εσφιγμένου
