– Μια φορά κάποιος είχε φυτέψει ένα κλήμα και, ενώ δεν είχε πιάσει ακόμη ρίζες, είχε την απαίτηση να βγάλει σταφύλια, να κάνη άφθονο κρασί, για να πίνει, να ευφραίνεται και να μεθάει. Έτσι κάνεις κι εσύ. Φύτεψες μια κληματσίδα και θέλεις αμέσως να πιεις κρασί. Αυτό δεν γίνεται.
Το κλήμα δεν το φυτεύεις σήμερα και αύριο πίνεις κρασί. Σε έναν χρόνο μπορεί να φας μερικά τσαμπιά. Σε δυο χρόνια θα φας ένα κοφίνι σταφύλια και σε πέντε χρόνια θα πιεις και κρασί.
Να αγωνίζεσαι λοιπόν και να κάνης υπομονή, αν θέλεις να απολαύσεις καρπούς πνευματικούς.
– Γέροντα, δεν έχω συνηθίσει να περιμένω και εύκολα χάνω την υπομονή μου.
– Χρειάζεσαι υπομονή και σύνεση. Βλέπεις, πολλές φορές, ενώ κάνει κανείς
υπομονή μιά-δυό ώρες, για να ψηθεί το φαγητό, δεν περιμένει δυο λεπτά
να κρυώσει, αλλά, χωρίς να σκεφθεί, τρώει και καίγεται. Λοιπόν… Όταν
επιστρέψω στο Άγιον Όρος, θα σού στείλω μία εικόνα της Αγίας Υπομονής.
Μου έστειλαν τρεις εικόνες, δύο Οσίων και μία της Αγίας Υπομονής· των
Οσίων τις έδωσα και τις δύο ευλογία, της Αγίας Υπομονής την κράτησα…
– Γέροντα, τώρα που ήρθατε δεν μου φέρατε κανένα «βότανο» από το Άγιον Όρος.
– Αυτήν την εποχή δεν υπάρχουν «βότανα» στο περιβόλι της Παναγίας… Πρέπει να έρθει η άνοιξη. Αλλά, για να έρθει η άνοιξη, χρειάζεται να κάνης λίγη υπομονή να περάσει ο χειμώνας. Επομένως τώρα το καλύτερο και αποτελεσματικότερο «βότανο» για σένα είναι η υπομονή.
– Γέροντα, νιώθω να βρίσκομαι στην καρδιά του πνευματικού χειμώνα.
– Αν θέλεις να αλλάξει ο καιρός, να γίνει γλυκός, να ανθίσεις και να καρπίσεις, να παράγεις καρπούς αρετής, πρέπει να χαίρεσαι και την παγωνιά και τις λιακάδες, γιατί όλα βοηθούν για το καλό.
Τον πνευματικό χειμώνα τον περνάμε με υπομονή και την υπομονή την δίνει η ελπίδα της πνευματικής ανοίξεως. Ύστερα, το καλοκαίρι αναγνωρίζουμε το καλό του χειμώνα που γέμισε τις δεξαμενές με νερό και εξαφάνισε με τις παγωνιές όλα τα μικρόβια. Ο Καλός Θεός όλα τα οικονόμησε σοφά για την σωτηρία μας και μας βοηθάει σαν Καλός Πατέρας· από μας χρειάζεται μόνο λίγη υπομονή.
