«Ο άνθρωπος πρέπει να φροντίζει να κάνει το καλό μέχρι να πεθάνει. Να κάνει το καλό, το καλό νόμο δεν έχει. Μα θα πεθάνεις αύριο;
Κάνε ένα καλό. Κάνε μία προσευχή. Λες ότι θα πεθάνεις αύριο, φύτευσε σήμερα δύο ελιές, κάνε κάτι να μείνει, κάνε το καλό.
Και ο Κύριος εδίδασκε μέχρι που σταυρώθηκε. Και εμείς μέχρι να υπάρχουμε, πρέπει να κάνουμε το καλό.
Σήμερα μπορούσες να κάνεις ένα καλό και δεν το έκανες. Γιατί;
Μπορούσες να μη κάνεις το κακό και το έκανες, γιατί το έκανες; Είπες ένα ψέμα, ενώ μπορούσες να μη το πεις.
Εάν λοιπόν γνωρίσεις τον εαυτό σου κατά βάθος, δεν μπορεί ποτέ ο διάβολος να εισχωρήσει ούτε από κάποιο παραθυράκι, αν και αυτός μπαίνει από την πόρτα, γιατί;
Επειδή ο Κύριος έχει ανοιχτές τις αγκάλες Του ανοιχτές τις πύλες του παραδείσου και μας περιμένει, είναι εύκολο να σωθούμε.
Έχουμε όμως αδυναμίες και στεναχωρούμεθα π.χ. αν πεθάνει ο πατέρας μας, η μητέρα μας, το παιδί μας. Αυτά θα γίνουν, γιατί πρέπει να γίνουν.
Αν δεν πεθάνουμε πως θα σωθούμε; Πως θα πάω στον Παράδεισο; Γι’αυτό να μη στεναχωρούμεθα, αλλά να φροντίζουμε να κάνουμε το καλό
Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένο».
