Ο άνθρωπος, όταν είναι δίκαιος, έχει τον Θεό με το μέρος του. Και όταν έχει και λίγη παρρησία στον Θεό, τότε θαύματα γίνονται. Όταν κανείς βαδίζει με το Ευαγγέλιο, δικαιούται την Θεία βοήθεια. Βαδίζει με τον Χριστό. Πώς να το κάνουμε; Την δικαιούται… (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Η τιμιότης του ανθρώπου είναι το ανώτερο Τιμιόξυλο. Αν ένας δεν είναι τίμιος και έχει Τιμιόξυλο, είναι σαν να μην έχει τίποτε. Ένας και Τιμιόξυλο να μην έχει, αν είναι τίμιος, δέχεται την Θεία βοήθεια. Και αν έχει και Τιμιόξυλο, τότε!… (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Δίκαιος κατά κόσμο είναι εκείνος που κρίνει με βάση το ανθρώπινο δίκαιο. Το τέλειο όμως είναι, ο άνθρωπος να είναι δίκαιος όχι σύμφωνα με την ανθρώπινη δικαιοσύνη, αλλά με την Θεία δικαιοσύνη και τότε τον ευλογεί ο Θεός. Όταν στις ενέργειες μου δεν βάζω ποτέ το εγώ και το συμφέρον μου, εκβιάζω, μπορώ να πω τον Θεό, να μου στείλει την Θεία Χάρη. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Δεν έχουμε ανάγκη από έξυπνους ανθρώπους. Έχουμε ανάγκη από δίκαιους ανθρώπους. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Τον δίκαιο άνθρωπο, τον πράο, όλοι προσπαθούν να τον σπρώξουν στη χειρότερη θέση, να τον αδικήσουν, να τον βάλουν στον πάτο, αλλά…όσο οι άνθρωποι τον σπρώχνουν προς τα κάτω, τόσο ο Θεός τον ανεβάζει, σαν το φελλό!!! Όσο τον σπρώχνεις στον πάτο, τόσο το νερό τον ανεβάζει προς τα πάνω. (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Ο Κύριος, δεν απομακρύνει τα μάτια του από τον δίκαιο άνθρωπο και τον βοηθάει στις αντιξοότητές του και θα τον δοξάσει. Ο Κύριος έχει τον δίκαιο, κάτω από την επίβλεψή του και ακούει τις προσευχές του. Ο Κύριος τον προστατεύει και είναι μαζί του, όλες τις ημέρες της ζωής του. (Άγιος Νεκτάριος)
Τα έργα των δικαίων είναι μεγάλη φωνή για τον Θεό… (Μέγας Βασίλειος)
Ο νεκρός δεν παίρνει το στεφάνι. Έτσι και κανένας ποτέ δεν είναι δίκαιος, επειδή δεν έχει τη δύναμη να κάνει το κακό. (Μέγας Βασίλειος)
Ο δίκαιος άνθρωπος, είτε τρώει, είτε πίνει, κάνει τα πάντα για την δόξα του Θεού. (Μέγας Βασίλειος)
Ο δίκαιος άνθρωπος, ένα πράγμα μόνο τον απασχολεί. Φέρνει στο νου του, την δραστηριότητα της ημέρας του και την συγκρίνει με το θέλημα του Θεού δηλαδή με την Αγία Γραφή. Τα ελαττώματα στην συμπεριφορά του, στους λογισμούς του και στις κινήσεις της καρδιάς του, τα θεραπεύει με την μετάνοια και τα ξεπλένει με τα δάκρυά του. Για την ανακαίνισή του και για την ενίσχυση του αγώνα του, ζητάει από τον ουρανό νέα δύναμη, νέο φωτισμό. Και ο Θεός στην ψυχή που προσεύχεται, με την έμπονη συναίσθηση της μηδαμινότητσς, της αδυναμίας και των πτώσεών της, χαρίζει αγιοπνευματικό φωτισμό και δύναμη υπερφυσική. Μια τέτοια ζωή είναι διαρκής πρόοδος και έχει συνεχή κέρδη, κέρδη αιώνια. Έτσι ζει ο μακάριος (και δίκαιος) άνθρωπος. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
