Δεν με έχεις ανάγκη και όμως με αγαπάς, δεν θέλεις δώρα, ανταλάγματα για να παραμείνεις κοντά μου, γιατί δεν θέλεις κάτι από μένα, αλλά θέλεις εμένα.
Έτοιμος να ματώσεις για μένα.
Έτοιμος να με συγχωρέσεις…
Στα μεγαλύτερα σκοτάδια μου, πάντα στέκεις το Φως.
Στις θλίψεις, η ελπίδα μου.
Στις πτώσεις, η παρηγοριά μου.
Στις απογοητεύσεις, το στήριγμα.
Στις δοκιμασίες, η θαλπωρή.
Στις απορρίψεις, η αποδοχή.
Γι’αυτήν την αγάπη, την αναμάρτητη, σ’ευχαριστώ, γι’αυτήν την Θεϊκή συγκατάβαση που με καταδιώκει από γεννησιμιού μου.
αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
