Στήν ἐποχή μας ἔχουν αὐξηθεῖ ὅλα τά ἀρνητικά φαινόμενα τῆς κοινωνίας, ἡ ὁποία ἔχει γίνει πραγματική ζούγκλα. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἐγκαταλείψει τίς ἠθικές ἀρχές καί ζοῦν μέ τρόπο ἁμαρτωλό καί παράνομο.
Ἡ ἀδικία, ἡ κλοπή, τό συμφέρον, ἡ δολοπλοκία, ἡ διαφθορά, ἀλλά καί ἡ φιληδονία, ἡ σαρκολατρία, ἡ ἀνηθικότητα, ἡ συκοφαντία, ἡ κατεδάφιση τοῦ Ἔθνους, ἡ ἄρνηση τῶν συμβόλων, ἡ περιφρόνηση τῆς ἱστορίας καί τῆς παράδοσης, ἡ περιθωριοποίηση τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν κληρικῶν της εἶναι μερικά ἀπό τά χαρακτηριστικά τους.
Πολλοί νομίζουν ὅτι ἡ κακοδαιμονία, πού παρατηροῦμε στήν κοινωνία μπορεῖ νά ἐκλείψει, ἄν ψηφιστοῦν αὐστηροί νόμοι, πού θά ἀναγκάζουν τούς πολίτες νά ἔχουν καλή συμπεριφορά καί νά εἶναι δίκαιοι. Πρόκειται προφανῶς γιά πλάνη.
Ἡ κοινωνία θά βελτιωθεῖ, ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἀποδεχτοῦν τίς ἠθικές ἀρχές καί τίς ἔχουν καθημερινό ὁδηγό στή ζωή τους.Ὅταν θά εἶναι δίκαιοι καί ἔντιμοι ὄχι γιατί τό ζητοῦν οἱ νόμοι, ἀλλά γιατί αὐτό ὑπαγορεύει ἡ ἠθική τους συνείδηση.
Τό νά ἀρνεῖσαι τίς ἠθικές ἀρχές καί τήν ἀναφορά σου στό Θεό καί στή συνέχεια νά θέλεις νά κάνεις τήν κοινωνία καλή μέ τούς νόμους, εἶναι σάν νά προσπαθεῖς νά γεμίσεις ἕνα δοχεῖο μέ νερό, ἐνῶ ὁ πυθμένας του εἶναι κατεστραμμένος. Ἐπιπλέον γεννιοῦνται καί τά ἐρωτήματα: «Ποιός θά τηρήσει τούς καλούς νόμους;». «Γιατί νά τούς τηρήσει κάποιος, ἀφοῦ μπορεῖ νά τούς παραβεῖ, χωρίς καμιά συνέπεια;».
Ἔχουμε μεγάλη ἀνάγκη ἀπό ἠθικούς ἀνθρώπους. Μόνο μέ τό φόβο τῶν ὀργάνων τῆς ἐξουσίας καί τῶν δικαστηρίων δέν ἐπιτυγχάνεται τίποτα. Χρειάζεται νά ἔχει κανείς ἀναφορά στό Θεό, νά πιστεύει, νά τηρεῖ τίς ἐντολές, νά ἔχει ἀγάπη, νά ὑπηρετεῖ τόν ἀδελφό του καί νά ἀρνεῖται καθετί, πού διαβρώνει καί ἀδικεῖ.
Μόνο τότε μποροῦμε νά ἐλπίζουμε ὅτι ἡ κοινωνία θά ἀλλάξει καί τά προβλήματα θά μειωθοῦν, ἐάν δέν ἐξαλειφθοῦν κιόλας. Βέβαια, οἱ ἄνθρωποι πού δέν πιστεύουν στό Θεό ἀπορρίπτουν αὐτό πού προτείνω.
Ἔχουν τήν δική τους «λύση», ἡ ὁποία στήν πραγματικότητα δημιουργεῖ νέα προβλήματα. Αὐτούς τούς ἀνθρώπους δέν εἶναι εὔκολο νά τούς ἐπηρεάσεις καί νά συνεργαστεῖς μαζί τους. Εἶναι σχεδόν ἀδύνατο. Οἱ ἴδιοι ἔχουν ἀποφασίσει, χωρίς νά τό ἔχουν συνειδητοποιήσει, τήν αὐτοκαταστροφή τους, γι᾽ αὐτό δέν μποροῦν νά ἐργαστοῦν, γιά τό καλό τῆς κοινωνίας.
Ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ἀναφερόμενος στόν ἄθεο ἄνθρωπο, συμβουλεύει: «Μή βιάζεσαι νά ψάξεις δήμιο γιά τόν ἄθεο. Τόν βρῆκε μόνος του στόν ἑαυτό του, πιό ἀξιόπιστο, ἀπ᾽ ὅσο ὅλος ὁ κόσμος μποροῦσε νά τοῦ προσφέρει».
Δυστυχῶς, ἔχουμε μακρύ δρόμο νά διανύσουμε καί πολλές θυσίες νά ὑποστοῦμε ἀκόμα, προκειμένου νά δοῦμε, ἔστω καί ἀμυδρά, τήν ἀναβάθμιση τῆς κοινωνίας. Ὁ χρόνος ὅμως κυλάει καί οἱ συνειδητοί χριστιανοί πρέπει νά τόν ἀξιοποιοῦν ἐπωφελῶς, τόσο γιά τόν ἑαυτό τους ὅσο καί γιά τούς ἄλλους. Ἄς κάνουν τό καθῆκον τους καί ἄς προσεύχονται γιά τούς ἀδελφούς τους, πού αὐτομαστιγώνονται καί ζοῦν μέσα στή δυστυχία, τήν ὁποία μόνοι τους δημιουργοῦν.
Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης
