«Η θυγατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο» (Ματθ. 15:22). «Ελέησέ με, Κύριε!»
θα παρακαλάς κι εσύ.«Η ψυχή μου βασανίζεται από δαιμόνιο». Γιατί η αμαρτία είναι μεγάλος δαίμονας. Ο δαιμονισμένος ελεείται, ενώ ο αμαρτωλός αποδοκιμάζεται. «Ελέησέ με!». Μικρή είναι η φράση. Και όμως, γίνεται πέλαγος φιλανθρωπίας, καθώς, όπου υπάρχει έλεος, εκεί υπάρχουν όλα τα αγαθά.
Και όταν βρίσκεσαι έξω από την εκκλησία, φώναζε μυστικά: «Ελέησέ με!»
Φώναζε με τη σκέψη σου, χωρίς να κινείς τα χείλη σου.
Γιατί ο Θεός μας ακούει και όταν σωπαίνουμε.
Δεν απαιτείται τόσο τόπος, όσο τρόπος προσευχής.
Και στο λουτρό αν είσαι, να προσεύχεσαι. Όπου κι αν είσαι, να προσεύχεσαι.
Ολη η κτίση είναι ναός του Θεού. Εσύ ο ίδιος είσαι ναος του Θεού, και ψάχνεις τόπο για να προσευχηθείς;