Είναι πολύ σημαντικό να αναπαύεις τον άλλον.
Τον άντρα σου , τη γυναίκα σου, τα παιδιά σου, τους φίλους σου, τους συναδέρφους σου. Κάθε βράδυ να πέφτεις για ύπνο και να μην έχεις πληγώσει άνθρωπο. Να μην είσαι η αιτία που θα χαλάσει η ημέρα κανενός ανθρώπου. Να σε σκέφτεται ο άλλος και να χαμογελάει, να χαίρεται. Να σκορπίζεις γύρω σου χαρά, όπως το φως φωτίζει και διώχνει το σκοτάδι. Μην γίνει ποτέ άσχημος λογισμός για κανέναν. Είναι κυριολεκτικά ένας εφιάλτης. Σε όλη την καθημερινότητά σου από το παιχνίδι που θα κάνεις με το παιδί στου στα πατώματα, τις αγκαλιές με τον άνθρωπο σου, ένα ποτό με ένα φίλο, να είσαι άνθρωπος της χαράς και της ευχαριστίας. Είναι λυπηρό να βλέπεις ανθρώπους που λένε ότι πιστεύουν στον Χριστό γεμάτους από ενοχές, δεισιδαιμονίες, και μια φοβερή έλλειψη χαράς. Ο Χριστός είναι χαρά και έρωτας και δυστυχώς το ξεχνάμε διότι δεν το βιώνουμε. Γιατί; Διότι η προσευχή από ερωτικό διάλογο, την έχουμε κάνει ειδωλολατρική συναλλαγή. Και έτσι αντί να πηγαίνουμε προς την αγιότητα, βαδίζουμε σαν άρρωστοι στον γκρεμό.
Στη ζωή αυτή δεν χρειάζονται πολλά λόγια, και λεπτομέρειες. Λίγα και καλά, φωτεινά και όμορφα. Πολλές φορές είναι χρήσιμη και η σιωπή. Κάποιες φορές χρειάζεται και να αφήσεις κάτι να πέσει κάτω. Άλλες φορές θα πρέπει να μιλήσεις, αλλά αν δεν έχεις βυθιστεί στην προσευχή καλύτερα να σιωπήσεις.
Ο σημερινός άνθρωπος θέλει λίγη αγάπη, λίγη παρηγοριά, έναν καλό λόγο και κάπου να ακουμπήσει. Ας γίνουμε το λιμάνι για να βρίσκει ο άλλος ανάπαυση. Ας είμαστε μια αγκαλιά για όλους. Όπως η αγκαλιά του Κυρίου επάνω στον Σταυρό. Μια αγκαλιά σταυρωμένη και αναστάσιμη. Οι ψυχές, ιδιαίτερα των σημερινών ανθρώπων είναι σαν μια κιθάρα. Θέλει γνώση και διάκριση ώστε να παίξεις σωστά τις χορδές, αλλιώς θα βγει κάτι άσχημο. Θέλει λεπτούς χειρισμούς ο σημερινός άνθρωπος, διότι είναι ζαλισμένος και παραμορφωμένος ζώντας στον παραλογισμό του κόσμου τούτου. Προσοχή λοιπόν, και διάκριση.
