...ΚΑΙ ΜΕ ΛΥΧΝΑΡΙΑ ΦΩΤΕΙΝΑ ΝΑ ΤΟΝ ΥΠΟΔΕΧΘΕΙΤΕ

 

-Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ,ἐβγᾶτε ὅλες ἔξω
καὶ μὲ λυχνάρια φωτεινὰ νὰ τὸν ὑποδεχθεῖτε.

Ἅρπαξαν τότε ξαφνικὰ τὰ πήλινα λυχνάρια ,
μὰ οἱ μισὲς ἀπὸ αὐτὲς λάδι σταλιὰ δὲν εἶχαν.

-Ὠιμέ! τῆς ἀφροσύνη μας καὶ τῆς ἀμυαλοσύνης,
τὸ λάδι μας τελείωσε καὶ τώρα ποῦ θὰ βροῦμε;

Μὰ οἱ ἄλλες νιὲς ,σὰν ἤξεραν, τὸ ξαφνικὸ προλάβαν
καὶ ἀπ’τὰ δοχειάκια τοὺς γιομίζουν τὰ καντήλια.

-Δὲν μᾶς ἐδίνετε καὶ μᾶς κι’ἔτσι νὰ βολευτοῦμε;
-Ὀλίγο λάδι ἔχουμε ,γιὰ ὅλες μας δὲν φτάνει,
ἐὰν ἐδώσουμε καί σας, φιτίλι δὲν ἀνάβει.

Πηγαίνετε στὴν ἀγορὰ κι’ἐκεῖ λάδι ζητῆστε
καὶ σὰν τὸ βρῆτε κι’ἔρθετε, ἐμβεῖτε εἰς τὸν Γάμο.

Καὶ πήγαν’εἰς τὴν ἀγορὰ μὰ ὅλα κλειστὰ τὰ βρῆκαν,
κι’ἔμποροι ἐφώναζαν καὶ λέγανε σὲ τοῦτες,
-Ἀφῆστε καὶ κοιμόμαστε καὶ μὴν μᾶς ἐνοχλεῖτε,
μόνο ἐλᾶτε τὸ πρωϊ καὶ λάδι ὅσο θέτε.

Κι’ἔτσι γυρίσαν ἄπρακτες καὶ φῶς μαζὶ δὲν εἶχαν
καὶ σὰν κουτσούρια σκοτεινὰ χτυπούσανε τὴν θύρα.
-Ἀνοῖχτε Νύμφη καὶ Γαμπρὲ στὸν Γάμο σας να’ρθοῦμε.

Μὰ μία φωνὴ ἀκούστηκε,βαριὰ ὅπως ἡ μπόρα.
-Δὲν σᾶς γνωρίζω,φύγετε καὶ ἄλλο μὴν χτυπᾶτε,
γιατί σὲ τούτη τὴν χαρὰ μόνο τὸ φῶς χωράει.»