του πατρός Δημητρίου Μπόκου
Με την Κυριακή των Βαΐων κλείνει ο κύκλος των έξι εβδομάδων της Μεγάλης Σαρακοστής και μπαίνουμε στη Μεγάλη Εβδομάδα (συνολικά 49 ημέρες νηστείας).
Είναι μεγάλη η εβδομάδα αυτή, όχι γιατί έχει διαφορετική χρονική διάρκεια από τις άλλες, αλλά επειδή συντελέστηκαν κατ’ αυτήν τα συγκλονιστικότερα συμβάντα της παγκόσμιας ιστορίας, τα πρωτόγνωρα γεγονότα του σχεδίου της θείας Οικονομίας, τα φρικτά Πάθη, η θεόσωμος ταφή και η εις Άδου κάθοδος του Χριστού, για να ακολουθήσει η λαμπροφόρος Ανάστασή του.
Όλα αυτά δηλαδή, διά των οποίων «της φθοράς το ημέτερον γένος ανακληθέν, προς αιωνίαν ζωήν μεταβέβηκεν».
Ο Χριστός εισέρχεται στην αγία πόλη Ιερουσαλήμ επευφημούμενος ως βασιλεύς, αλλά και πάλι η βασιλεία του «ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου». Δεν έρχεται για να καθίσει επί θρόνουδόξης, όπως οι επίγειοι βασιλείς. Είναι ο «ερχόμενος επί το εκούσιον πάθος». Επευφημήθηκε και υμνήθηκε ως «ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου βασιλεύς του Ισραήλ». Αλλά έρχεται κατ’ ουσίαν «ταπεινούμενος», όχι δοξαζόμενος,«επί όνον και πώλον υιόν υποζυγίου», για να ετοιμάσει «την εν υψίστοις καθέδραν» για όσους τον αγαπούν.
Δεν προσπαθεί, όπως εμείς, από μικρός και ασήμαντος να γίνει σπουδαίος και τρανός. Η πορεία του βαίνει αντίστροφα. Από τη δόξα στην αδοξία. «Ο συνέχων τα πέρατα», αυτός που διακρατεί υπό τον απόλυτο έλεγχό του τα σύμπαντα, «τάφω συσχεθήναι» καταδέχεται. Σύμφωνα με την πάγια τακτική του,δεν επιδιώκει τον ανθρώπινο τρόπο δοξασμού. Διδάσκει, εφαρμόζει και αποβλέπει στη σίγουρη «διά μετριοπαθείας» και «εκ ταπεινώσεως ύψωσιν». Στην Ανάσταση που θα διαδεχτείτον Σταυρό και τον θάνατό του.
Έτσι, τύπος του Χριστού είναι κάθε άνθρωπος που ταπεινώνεται και αδικείται. Γι’ αυτό και προβάλλεται ιδιαίτερα στην αρχή της Μεγάλης Εβδομάδας (τη Μεγάλη Δευτέρα) ως τύπος του Χριστού ο πολύπαθος γιος του Ιακώβ, ο Ιωσήφ. Ένας άνθρωπος που υπέφερε τα πάνδεινα από οικείους και ξένους. Τα ίδια τα αδέλφια του, κινούμενα από φθόνο, παραλίγο να τον θανατώσουν. Τον πούλησαν τελικά σκλάβο στην Αίγυπτο.
Συκοφαντήθηκε και εκεί με τον χειρότερο τρόπο, διώχτηκε και κατέληξε στη φυλακή, όπου και παρέμεινε επί μακρόν αδικούμενος, ώσπου ο Θεός τον ανέδειξε πανηγυρικά αντιβασιλέα της Αιγύπτου και ήρθαν όλοι, δικοί του και ξένοι, να τον προσκυνήσουν ως σωτήρα και κύριό τους. «Υπό των συγγόνων (από τα αδέλφια του) η δικαία ψυχή (ο Ιωσήφ) δέδοτο, πέπρατο (πουλήθηκε) εις δουλείαν ο γλυκύς εις τύπον του Κυρίου».
Ο δρόμος του Ιωσήφ, ο δρόμος του Χριστού, είναι ο δρόμος μας για την ανάσταση.
Καλή ευλογημένη Μεγάλη Εβδομάδα!
