ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΥ ΝΕΟΥ

 «Τοῦτο τό γένος ἐν οὐδενί δύναται ἐξελθεῖν εἰ μή ἐν προσευχῇ».

Μία θαυματουργική θεραπεία περι­γρά­­φει ἡ σημερινή εὐαγγελική περι­κο­πή, τήν ἴαση ἑνός δαιμονισμένου παιδιοῦ, πού ὁ πα­τέρας του τό ἔφερε στόν Χριστό, προκει­μένου νά τό ἐλευ­θε­ρώσει ἀπό τό δαιμόνιο πού τό τα­λαι­πωροῦσε.

Καί ὁ φιλάνθρωπος Κύ­ριος ὄχι μόνο θε­ράπευσε τόν νεαρό ἀλ­λά ἀξιο­ποίησε τήν εὐκαιρία τῆς θερα­πείας του γιά νά διδάξει τούς μαθητές του καί τούς ἀν­θρώ­πους κάθε ἐποχῆς τό μέγα μά­θημα τῆς προσευ­χῆς. Γι’ αὐτό τόν λόγο καί ὁ ἱερός εὐαγ­γε­λιστής Μάρκος κλείνει τήν ἀφήγηση τῆς ἰά­σεως τοῦ δαιμονιζο­μένου μέ τή φράση τοῦ Ἰησοῦ· «τοῦτο τό γένος ἐν οὐ­δενί δύναται ἐξελθεῖν εἰ μή ἐν προ­σευ­χῇ».

Τό μοναδικό ὅπλο γιά νά νικήσει κανείς τόν διάβολο, λέγει ὁ Χριστός, εἶ­ναι ἡ προ­σευχή. Τόσο μεγάλη εἶναι ἡ σημασία καί ἡ δύναμή της, ὥστε αὐ­τό τό ὅπλο χρησιμο­ποιεῖ πάντοτε καί ὁ ἴδιος γιά νά ἑδραιώσει τήν πίστη μας στήν ἀναγκαιότητά της. Καί μπορεῖ, βεβαίως, ἐμεῖς νά μήν κα­λού­με­­θα νά ἐκβάλλου­με δαιμόνια, ὅμως πολλά ἀπό τά προ­βλήματα πού ἀντιμ­ε­τω­πίζουμε μέσα στόν κόσμο εἶναι ἀπο­­τέ­λε­σμα τῆς ἐνερ­γείας τοῦ διαβό­λου, ἀπο­τέλεσμα τοῦ διαρκοῦς πολέμου τόν ὁποῖο κινεῖ ὁ ἀντί­δικος τοῦ Θεοῦ κατά τοῦ ἀν­θρώπου προ­κει­­μένου νά τόν ἀπομακρύ­νει ἀπό τόν Θεό καί ἀπό τή σωτηρία του.

Ἔργο τοῦ διαβόλου εἶναι καί ἡ ἁμαρ­τία καί οἱ πει­ρασμοί καί οἱ θλίψεις καί οἱ δο­κιμασίες καί τά προβλήματα πού συναν­τοῦ­με στή ζωή μας καί τά ὁποῖα ἐπι­τρέπει ὁ Θεός νά μᾶς δοκι­μάζουν προ­κει­­μέ­νου νά δια­πιστωθεῖ ἡ πίστη καί ἡ ἐμπι­στοσύνη μας σ’ Αὐτόν, προκει­μένου νά ἀπο­δείξου­με στήν πράξη ὅτι ἔχουμε ἀπο­τα­χθεῖ τόν σατανᾶ, ὅπως ὑποσχεθή­καμε κατά τήν ἡμέ­­ρα τῆς βαπτίσεώς μας, καί ἔχουμε ἐν­δυθεῖ τόν Χριστό.

Ἡ προσευχή, ἄλλωστε, ὑπῆρξε τό με­γά­λο ὅπλο ὅλων τῶν ἁγίων καί τῶν πα­τέ­ρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅλων τῶν μαρτύ­ρων καί τῶν ὁσίων, πού ἀγω­νί­σθηκαν εἴ­τε «ἐν ὄρεσι καί σπη­λαίοις καί ταῖς ὀ­παῖς τῆς γῆς» ἐναντίον τῶν προσ­βολῶν τοῦ διαβό­λου, εἴτε στά κριτήρια τῶν δι­κα­στῶν καί στόν στίβο τοῦ μαρ­τυ­ρίου ἐνάν­τια στούς ἡγεμόνες τούς ὁποίους ὁ διά­βο­λος χρησιμοποιοῦσε ὡς ὄργανά του. Ἡ προ­σευχή ἦταν τό κοι­νό ὅπλο ὅλων τῶν ἁγί­ων τῆς Ἐκ­κλησίας μας, ἦταν καί τό ὅπλο καί τοῦ ἑορ­ταζο­μένου σήμερα ἁγίου Ἰω­άν­νου τῆς Κλίμα­κος.

Αὐτό τό μέγα ὅπλο τῆς προσευχῆς προ­τείνει καί σέ μᾶς ἡ Ἐκκλησία μας, ἰδιαι­τέρως κατά τήν περίοδο αὐτή, ἡ ὁποία εἶναι περίο­δος προσευχῆς καί νηστείας· καί μᾶς τό προτείνει ὡς ὅπλο γιά νά ἀντι­παλαίσουμε ὅλες τίς δυσκολίες καί τίς ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς μας μέσα στόν κό­σμο, τῆς ζωῆς τῆς καθημερι­νῆς ἀλλά καί τῆς πνευματικῆς. Διότι συχνά κατα­φεύ­γουμε στήν προσευ­χή γιά νά ζητή­σουμε ἀπό τόν Θεό μόνο τήν ἐκ­πλήρω­ση κά­ποι­ων ἐπιθυμιῶν μας, παραλεί­που­με ὅμως νά καταφεύγουμε στήν προ­­σευ­­­χή γιά τίς καθημερινές δυ­σκο­λίες πού ἀντιμετωπίζουμε, γιά τούς πει­ρασμούς καί τίς δοκιμασίες πού μᾶς θλίβουν, καί ξε­χνοῦμε τή δύναμή της.

Ἡ προσευχή, γράφει ὁ ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, εἶ­ναι «ἁμαρτη­μά­των ἱλα­­σμός καί συγχώ­ρη­σις, εἶναι γέφυρα πού ἐλευ­θερώνει τόν ἄν­θρωπο ἀπό τούς πει­ρα­­σμούς καί τούς κιν­δύνους, με­σότοιχος πού ἐμποδίζει τίς θλίψεις τῶν παθῶν καί τῶν δαιμόνων καί δέν τίς ἀφήνει νά εἰ­σέρ­­­χο­νται μέσα μας καί νά μᾶς τυραν­νοῦν. Ἡ προσευχή εἶναι ἡ θραύση τῶν ἐχθρῶν πού μᾶς πολεμοῦν, εἶ­­ναι ἔργο οὐ­ράνιο, εἶναι τροφή ὅλων τῶν ἀγ­γέλων καί τῶν ἁγίων καί φυ­γα­­δευτήριο τῶν δαι­μόνων, εἶναι ὅπλο ἰσχυ­­ρό καί ἀκα­τα­μάχητο ἐναντίον τοῦ δια­βό­λου».

Αὐτή τήν προσευχή πού συστήνει ὁ Ἰησοῦς στούς μαθητές του ἄς χρησιμοποιοῦμε καί ἐμεῖς καί ἄς τήν ἔχουμε ὡς ὅπλο καί ὡς στή­ριγμα στή ζωή μας. Ἄς τήν ἔχουμε ὡς ὅπλο γιά νά ἀντιπαρερχόμεθα τούς πειρα­σμούς τοῦ διαβόλου, γιά νά ὑπομένουμε τίς θλίψεις καί τίς ὀδύνες πού ἐπιτρέπει κάποιες φορές ὁ Θεός νά ἔρθουν στή ζωή μας γιά νά μᾶς δοκι­μάσει. Ἀντί νά θλιβόμεθα καί νά τα­λαι­πω­ρούμεθα ἀπό τίς ζάλες τοῦ βίου πού μᾶς κυκλώνουν, ἀντί νά πληγω­νό­μεθα ἀπό τά πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ, ἄς κα­τα­­φεύγουμε στήν προ­σευ­χή, διότι «τοῦ­το τό γένος» τοῦ ἀντικειμένου «ἐν οὐδενί δύ­­ναται ἐξελ­θεῖν» ἀπό τή ζωή μας «εἰ μή ἐν προ­σευχῇ».

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων