Πέμπτη 27 Αυγούστου 2020

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΡΩΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

 



                «Ευρωπαϊκή πρωτιά για την πίστη των Ελλήνων» (εφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 26 Ιουλίου 2020). Σύμφωνα με παγκόσμια έρευνα που διενέργησε το αμερικανικό Pew Research Centerσε 34 χώρες πριν τον κορωνοϊό, οι Έλληνες, παρά την συστηματική προσπάθεια αποχριστιανισμού που καταβάλλεται από τα ΜΜΕ, την ακαδημαϊκή διανόηση, αλλά και την εκπαίδευση, εξακολουθούν να είναι οι πρώτοι σε ποσοστό στην θέση ότι « η πίστη στον Θεό είναι προϋπόθεση για να είσαι ηθικός» (53%). Το 80 % των Ελλήνων απάντησαν ότι η θρησκεία είναι πολύ σημαντική και σημαντική για την ζωή τους, ενώ το 73% των Ελλήνων απάντησε πως η προσευχή παίζει σημαντικό ρόλο στην ζωή τους και το 82% θεωρεί ότι ο Θεός παίζει σημαντικό ρόλο. Τα ποσοστά είναι εντυπωσιακά. 
                Αξίζει όμως να σταθούμε και στα ποιοτικά χαρακτηριστικά της έρευνας, τα οποία πρέπει να αποτελέσουν αφορμή για μεγάλο προβληματισμό σχετικά με το μέλλον. Μόνο ένας στους τρεις νέους, μόνο ο ένας στους τρεις αποφοίτους ανώτατης εκπαίδευσης, ενώ οι δύο στους τρεις που ανήκουν πολιτικά στα δεξιά και ο ένας στους τρεις που ανήκουν πολιτικά στην αριστερά συνδέουν πίστη και ηθική. Αυτή η διαφορά ανάμεσα σε νεώτερους και μεγαλύτερους, περισσότερο και λιγότερο ακαδημαϊκά μορφωμένους δείχνει ότι η αντιεκκλησιαστική προπαγάνδα βρίσκει ευήκοον ους στους εφήβους και στους νέους, καθώς και στους μορφωμένους. Είναι ο επιστημονικός ορθολογισμός; Είναι η επιθυμία της νιότης να ζήσει ελεύθερη από όρια και κανόνες; Είναι ένα αίσθημα ότι η σχέση με τον Θεό και την πίστη ταιριάζει στους συντηρητικούς; Είναι η απουσία προσωπικής αναζήτησης στα δημιουργικά χρόνια της ζωής και οι έτοιμες λύσεις από την ιδεολογική κυριαρχία του φιλελευθερισμού, του καταναλωτικού πολιτισμού, της μετανεωτερικής ατομοκεντρικότητας, σε συνδυασμό με την εκκλησιαστική στατικότητα, η οποία δεν νοεί ότι χρειάζεται να μιλήσει με άλλο λόγο και τρόπο σε κοινωνικές ομάδες που δεν αρκούνται στις βεβαιότητες; Πάντως, το συνολικό αποτέλεσμα δείχνει ότι η πίστη, παρότι υφίσταται ρωγμές, παραμένει κυρίαρχη. 
                Δεν γνωρίζουμε αν η έρευνα αυτή ξαναγίνει μετά το τέλος (;) της επέλασης του κορωνοϊού ποια αποτελέσματα θα παρουσιάσει. Ο φόβος θα οδηγήσει σε συντηρητικές επιλογές, περαιτέρω επιστροφή στον Θεό και καταφυγή στην παρηγορητική διάσταση της πίστης, ή θα ανοίξει τον δρόμο για την περαιτέρω θεοποίηση της επιστήμης και του ορθολογισμού, παρότι είναι εμφανές ότι έχουν αποτύχει να δώσουν μαγικές λύσεις, αυτό δηλαδή για το οποίο με θράσος κατηγορούν την πίστη. Πέρα όμως από πολωτικές λογικές και αντιλήψεις, τις οποίες στην ελληνική κοινωνία έχουμε πληρώσει ακριβά με διχασμούς και φανατισμούς, μήπως είναι καιρός να υπάρξει σεβασμός, κυρίως από την πλευρά όσων φωνασκούν, κατηγορούν και γελοιοποιούν την πίστη, μόνο και μόνο για να δικαιολογήσουν την έπαρση ή το «φαύλα πράσσειν»; Μήπως όμως είναι καιρός και η πλευρά της Εκκλησίας να εξέλθει από τον βαθύ ύπνο στον οποίο βρίσκεται, να υπερβεί την δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, την αδιαφορία για τον συγκερασμό θύραθεν και πνευματικής παιδείας, κάποτε και την βύθισή της σε συνωμοσιολογικές προσεγγίσεις, οι οποίες μας περιθωριοποιούν, καθιστώντας βάση για την πορεία μας όχι την αγάπη για τον Θεό, τον άνθρωπο, την ζωή, αλλά τον μαραναθανισμό και την καταστροφολογία; 
                Ο λαός μας κρατά. Θα βρει στηρίγματα και αφιέρωση;  

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός