Ακόμα και την Αειπάρθενο άγγιξε ο φυσικός θάνατος. Όχι για να την αιχμαλωτίσει ή να την υποτάξει μόνιμα. Αλλά ίσα-ίσα για να τον νιώσει σαν απλό ύπνο.
Σαν τον ύπνο π.χ. που ύπνωσε ο πρώτος άνθρωπος (ο Αδάμ), όταν του αφαιρέθηκε η πλευρά για να συμπληρωθεί το είδος μας (να δημιουργηθεί η γυναίκα, βλ. Γεν. 2, 21-22).
Παρομοίως, νομίζω, και Αυτή, «φυσικώς αφυπνώσασα», αφού κοιμήθηκε τον φυσικό ύπνο του θανάτου,
γεύθηκε μεν τον θάνατο, αλλά δεν κρατήθηκε από αυτόν, παρά μόνο όσο ήταν απαραίτητο,
για να υπακούσει και αυτή στους φυσικούς θεσμούς και να εκπληρώσει το
σχέδιο που είχε για μας η θεία Πρόνοια, η οποία φροντίζει τα πάντα εξ
αρχής.
Άγ. Ανδρέας Κρήτης
