Στο Ροστόφ, λίγο πριν
από το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Εκκλησία του Αγίου Σεραφείμ μετετράπη σε
κινηματογράφο. Οι κομμουνιστές κάλυψαν με παχύ στρώμα ασβέστη όλες τις
τοιχογραφίες. Μία από αυτές ήταν στο δεξί μέρος και εικονίζε την
Παναγία. Κάθε φορά που έσβηναν τα φώτα στην «αίθουσα» η εικόνα έλαμπε με
ένα υπερκόσμιο φως ξεπερνώντας το σοβά. Οταν το έμαθαν οι άνθρωποι του
κόμματος πήγαν για να πιστοποιήσουν το φαινόμενο.
Γνωμάτευσαν ότι το πάχος του σοβά
δεν ήταν αρκετό, διέταξαν να διπλασιασθεί και αποχώρησαν. Ομως η εικόνα
πάντα ξεπερνούσε το στρώμα του σοβά κι έλαμπε. Το νέο το έμαθαν οι
κάτοικοι του Ροστόφ και πήγαιναν στο «σινεμά» όχι για να δουν
το έργο, αλλά για να προσκυνήσουν μυστικά και από μακριά τη λάμπουσα
εικόνα. Οι κομισάριοι αναγκάστηκαν να κλείσουν τον κινηματογράφο.
Για την ιστορία κατά τη διάρκεια του
πολέμου οι Γερμανοί κατέλαβαν την πόλη και η εκκλησία άνοιξε και πάλι.
Οταν περιήλθε και πάλι στην εξουσία των Σοβιετικών αυτοί δεν τόλμησαν να
την ξαναμετατρέψουν σε σινεμά. Οπως ελέχθη, προτίμησαν να βλέπουν οι
κάτοικοι του Ροστόφ την εικόνα στην εκκλησία, παρά να προσέρχονται για
να ζήσουν το θαύμα της λάμπουσας εικόνας στον κινηματογράφο κάτω από το
σοβά.
