Η Καρδιά στην προσευχή
«Αν έχεις καρδιά, μπορείς να σωθείς» λέει το Γεροντικό. Θα
μπορούσαμε κάλλιστα να πούμε: και «αν έχεις καρδιά μπορείς να
προσευχηθείς».
Ό,τι κάνουμε για το Θεό, πρέπει να το
κάνουμε με την καρδιά μας. Αν ο Θεός μας λέει, «υιέ δος μοι σην
καρδιάν», άρα και στην προσευχή μας η καρδιά μας πρέπει να του μιλάει
περισσότερο παρά τα χείλη μας, διότι αλλιώς θα ισχύει και για μας το:«Ο
λαός ούτος τοις χείλεσι με τιμά, η δε καρδιά αυτού πόρρω απέχει απ
εμού». Στην προσευχή είναι καλύτερα να έχεις καρδιά δίχως λόγια παρά λόγια δίχως καρδιά. Αναφέρει σχετικά ο αγ. Ιωάννης της Κροστάνδης:
«Όταν κάνουμε την προσευχή μας, πρέπει να πηγάζει κάθε λέξη
της κατ’ ευθείαν από την καρδιά και κάθε μία από αυτές τις λέξεις να
διατηρεί όλη τη δύναμη του περιεχομένου της. Αν αφήσουμε να
εξατμισθεί η ουσία ενός φαρμάκου, το φάρμακο αυτό παύει να είναι σωτήριο
για τη σωματική μας υγεία. Έτσι και κατά την προσευχή. Αν λέμε
τα λόγια της μη προσέχοντας στο ζωοποιό νόημά τους, δεν θα αποκομίσουμε
ωφέλεια…Τα λόγια της προσευχής αντιστοιχούν στα συστατικά στοιχεία ενός
φαρμάκου. Το καθένα έχει τη δική του δύναμη και όλα μαζί
αποτελούν τη θεραπευτική δόση που χρειάζεται το άρρωστο σώμα μας. Όπως
οι φαρμακοποιοί φυλάνε σε κλειστό μπουκάλι ένα παρασκεύασμα ιαματικό,
για να μην εξατμιστεί η δύναμή του, έτσι και εμείς πρέπει να κάνουμε με
τα λόγια της προσευχής. Να φυλάμε τη δύναμή τους στον κλειστό χώρο της
καρδιάς μας, για να τα προφέρουμε με όλη τη δύναμή τους άθικτα και
ακέραια».
«Κάποτε ο στάρετς Βαρσανούφιος άκουσε κάποιον να λέει κακομιρίστικα:
-Και τι να κάνω; Δόξα σοι ο Θεός.
-Έτσι το λένε το «δόξα σοι ο Θεός»; φώναξε ο π. Βαρσανούφιος.
-Και πώς να το λέω;
-Δόξα σοι ο Θεός! Δόξα σοι ο Θεός! είπε ο άγιος με φωνή γεμάτη γαλήνη, ειρήνη και χαρά.
Από τη στιγμή εκείνη κατάλαβα ότι το «δόξα σοι ο Θεός» δεν
επιτρέπεται να είναι ένα κακομοιρίστικο επιφώνημα. Και ότι έχουμε χρέος
να δοξάζουμε τον Κύριο από τα βάθη της καρδιάς μας».
