Πολλοί άνθρωποι, που έχουν
μετανιώσει για τα λάθη τους και έχουν εξομολογηθεί, βρίσκονται και πάλι
σε σύγχυση και θλίψη, γιατί, ενώ προσπαθούν να μην αμαρτήσουν ξανά, η
δύναμη του πάθους τους οδηγεί πάλι σε πτώση και σε επανάληψη της
αμαρτίας. Αυτό τους συντρίβει, τους αποκαρδιώνει και πολλές φορές τους
απελπίζει.
Όλους αυτούς, η Εκκλησία δεν
παύει να τους παρηγορεί και να τους υπενθυμίζει πως, ο αγώνας αυτός
ενάντια στα πάθη και την αδυναμία της ανθρώπινης φύσης είναι
μακροχρόνιος και δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη.
Είναι ένας αγώνας κερδοφόρος, διότι η
ταπείνωση που αναπτύσσεται από τις πολυπληθείς πτώσεις των αδυναμιών
μας και η απαραίτητη υπομονή που χρειάζεται για να μην εγκαταλειφθεί ο
αγώνας αυτός για την απόκτηση των αρετών, δαφνοστεφανώνει τον αγωνιστή
Χριστιανό. Μάλιστα, τον συγκαταριθμεί ο Θεός στις τάξεις των αγίων του
μαρτύρων.
Ο Θεός δεν βλέπει μόνο την επιτυχή έκβαση του αγώνα αλλά βραβεύει και τιμά και τον κάθε αγωνιστή που δεν εγκαταλείπει τον στίβο.
Γι΄ αυτό, πρέπει να έχουμε πάντα
πίστη, υπομονή, ταπείνωση και κουράγιο και να είμαστε σίγουροι ότι ο
Θεός θα μας ελεήσει με το πολύτιμο αυτό δώρο, τη ΜΕΤΑΝΟΙΑ.
Ποτέ να μην ξεχνάμε την σωτηρία του
μετανοημένου ληστή, που έγινε τις τελευταίες στιγμές της ζωής του. Μέσα
σε 2 δευτερόλεπτα, με ένα «μνήσθητι μου Κύριε», που είπε μέσα από τα
βάθη της καρδιάς του, ο πολυεύσπλαχνος Θεός όχι μόνο συγχώρεσε όλα τα
προηγούμενα λάθη του αλλά τον έκανε και πρώτο πολίτη του Παραδείσου.
*****
Κάποτε, ένας αδελφός εξομολογήθηκε στον Αββά Σισώη:
– Έπεσα, Πάτερ. Τι να κάνω τώρα;
– Σήκω, του είπε με τη χαρακτηριστική του απλότητα ο Άγιος Γέροντας.
– Σηκώθηκα, Αββά, μα πάλι έπεσα στη καταραμένη αμαρτία, ομολόγησε με λύπη ο αδελφός.
– Και τι σε εμποδίζει να ξανασηκωθείς;
– Ως πότε; ρώτησε ο αδελφός.
– Έως την ώρα που θα σε βρει ο
θάνατος ή στην πτώση ή στην έγερση! Εξάλλου είναι γραμμένο <<όπου
θα σε βρω, εκεί και θα σε κρίνω>>, εξήγησε ο Γέροντας. Μόνο εύχου
στο Θεό, να σε βρει την τελευταία σου στιγμή σηκωμένο με την
άγια Mετάνοια.
