ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ;

---

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα: 1. Ο Θεός είναι αγάπη. Και αν επικαλούμαστε το Θεό στη ζωή μας όπως μας διδάσκουν οι άγιοι Πατέρες, τότε επικαλούμαστε την Αγάπη. Αν γνωρίζουμε και πιστεύουμε ότι Εκείνος είναι αδιαλείπτως πανταχού παρών και αν είμαστε ενωμένοι μαζί Του στις καρδιές μας, τότε είναι ο Ίδιος που θα μας διδάξει πώς να αγαπάμε τον πλησίον μας.

Διότι δεν γνωρίζουμε ούτε πώς να αγαπάμε τον Κύριο ούτε πώς να αγαπάμε τον πλησίον μας. Τα πονηρά πνεύματα παρεμβάλλονται κάθε τόσο μεταξύ ημών και της θείας αγάπης που μας έχει δοθεί, έτσι ώστε να μας ξεστρατίσουν από το δρόμο της αληθινής και πραγματικής αγάπης.
Οι υποδείξεις τους είναι γεμάτες από υλικά και συναισθηματικά στοιχεία του κόσμου τούτου: απόλαυση και λαγνεία που δεν είναι τίποτα άλλο από υποδούλωση.

Συμβαίνει συχνά ένας άνθρωπος νέος ή γέρος να ερωτεύεται έναν άλλο άνθρωπο ή ακόμα και αντικείμενο. Κάποιοι άνθρωποι ερωτεύονται το χρυσάφι και δε μπορούν να αντέξουν τον αποχωρισμό τους από αυτό ή τον αποχωρισμό τους από την υγεία τους, το σπίτι τους και τα αποκτήματά τους κι έτσι υποδουλώνονται. Αν κάποιος του τα έπαιρνε θα απογοητεύονταν. Πολλές φορές οι δυνάμεις του κακού φέρνουν τέτοιους ανθρώπους στο χείλος της αυτοκαταστροφής.

Αυτή είναι η αγάπη; Τα πονηρά πνεύματα έρχονται συχνά και ανακατεύονται με τη θεία αγάπη που έχει εμφυτεύσει μέσα μας ο Θεός. Αυτού του είδους η αγάπη [που έχει διαφθαρεί από τα πονηρά πνεύματα] είναι αγάπη χωρίς διάκριση. Αλλά η αγάπη του Θεού είναι απεριόριστη… Αγάπη σημαίνει τελειότητα, λέει ο απόστολος Παύλος. Ο Θεός είναι τέλειος, είναι άψογος. Κι έτσι όταν η θεία αγάπη φανερώνεται μέσα μας εν τη πληρότητι της Χάριτος ακτινοβολούμε αυτή την αγάπη όχι μόνο στη γη αλλά και σ’ ολόκληρο το σύμπαν επίσης.

Έτσι ο Θεός είναι μέσα μας και πανταχού παρών. Είναι η τα πάντα περικλείουσα αγάπη του Θεού, αυτή που φανερώνει τον εαυτό της μέσα μας. Όταν αυτό συμβαίνει δε βλέπουμε καμία διαφορά μεταξύ των ανθρώπων –είναι όλοι καλοί, είναι όλοι αδέλφια μας και τον εαυτό μας τον λογίζουμε ως τον χειρότερο των ανθρώπων, υπηρέτη κάθε κτιστού πράγματος.

2. Μέσα σ’ αυτό το είδος αγάπης υπάρχουμε εν ταπεινώσει, η ψυχή μας είναι ειρηνευμένη και ταπεινή. Και η ταπείνωση είναι η τελειότητα της πνευματικής ζωής. Η χριστιανική τελειότητα δε βρίσκεται στην ανάσταση νεκρών ή στα θαύματα αλλά στην απόλυτη ταπείνωση. Όταν φωτιζόμαστε από τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος εν τη πληρότητι της θείας αγάπης, επιζητούμε να υπηρετούμε και να βοηθάμε τους πάντες. Ακόμα και όταν βλέπουμε ένα μικρό μυρμηγκάκι να πασχίζει, θέλουμε να το βοηθήσουμε.Η αγάπη συνεπώς είναι θυσία. Η αγάπη θυσιάζει τον εαυτό της για το πλησίον της.

3. Ο Κύριος μας περιμένει πάντοτε για να ενώσουμε τον εαυτό μας μαζί Του εν αγάπη, αλλά εμείς αντ’ αυτού απομακρυνόμαστε ολοένα και περισσότερο από κοντά Του. Γνωρίζουμε ότι δε μπορεί να υπάρξει ζωή χωρίς αγάπη. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει ζωή χωρίς Θεό γιατί ο Θεός είναι αγάπη. Αλλά η αγάπη Του δεν είναι σύστοιχη με την αντίληψη αυτού του κόσμου. Η αγάπη που ο κόσμος μάς δίνει αποτελείται από οδύνη και υποδούλωση, διότι τα πονηρά πνεύματα ανακατεύονται μαζί της. Μικρό ποσοστό αγάπης υπάρχει.

Το μεγαλύτερο μέρος της είναι απλά υποδούλωση. Τα πονηρά πνεύματα προσπαθούν να μας υποδουλώσουν, ώστε να αγκιστρωθούμε και συγκεκριμένα πρόσωπα και πράγματα, προκειμένου να αποτραπεί η καρδιά μας από το να αναζητήσει το Θεό, την πηγή της ζωής και της αγάπης. Διότι γνωρίζουν ότι αν η καρδιά μας ενωθεί με Εκείνον, τότε δε μπορούν πλέον να μας πλησιάσουν. Τον άνθρωπο που έχει αξιωθεί της Χάριτος και έχει ενωθεί με την αγάπη του Θεού, τα πονηρά πνεύματα δε μπορούν να τον πλησιάσουν, διότι τον προστατεύει η θεία αγάπη.Η αγάπη είναι το πιο ισχυρό μέσο άμυνας που υπάρχει. Δεν υπάρχουν όπλα και δύναμη που να μπορούν να αναμετρηθούν με την αγάπη. Ενώπιον της αγάπης τα πάντα νικώνται.

4. Όλη η φύση είναι ένα μεγάλο μυστήριο, από τα φυτά και τα πουλιά μέχρι τον άνθρωπο, διότι ο Θεός είναι πανταχού παρών. Αποκαλύπτει ένα μικρό μέρος αυτού του μεγάλου μυστηρίου σε αυτούς που πραγματικά Τον αγαπάνε –για τους ανθρώπους με αγνή καρδιά ο Θεός είναι μια ακατανόητη ενέργεια. Όταν αυτές οι δυο ενέργειες είναι σε αρμονία έχουμε ένα παράδεισο στη γη, χαρά και αγάπη που περικλείει τα πάντα.

5. Μπορούμε να είμαστε όλοι καλοί αν με όλη μας την καρδιά ενώνουμε τον εαυτό μας με την πηγή της ζωής, το Θεό. Εκείνος θα μας δώσει τη δύναμη να αγαπήσουμε τόσο τον εαυτό μας όσο και τον πλησίον. Χωρίς τον Θεό δεν είναι δυνατόν να αγαπήσει κανείς ούτε τον εαυτό του. Πολλοί άνθρωποι παθαίνουν κατάθλιψη και χάνουν κάθε ελπίδα και προσπαθούν ακόμα και να αυτοκτονήσουν, διότι χωρίς Θεό δε μπορούμε να αγαπήσουμε ούτε τον εαυτό μας, πόσο μέλλον τους φίλους, την οικογένεια και τους πλησίον –για να μη μιλήσουμε για τους εχθρούς. Με το Θεό όλα είναι δυνατά, διότι Εκείνος είναι η δύναμη και η ζωή μας.

Πρέπει να δώσουμε την καρδιά μας σε κάποιον και αν τη δώσουμε σε οποιοδήποτε πρόσωπο αυτού του πλανήτη, το πρόσωπο αυτό μπορεί να μας βλάψει. Όλοι αναζητάμε απεριόριστη και αναλλοίωτη αγάπη και άπειρη ειρήνη αλλά ποιος μπορεί να μας τη δώσει; Ούτε καν οι γονείς μας ή οι αδερφοί και οι αδερφές μας. Οποιοσδήποτε από αυτούς μπορεί να μας εγκαταλείψει, να μας περιφρονήσει ή να μας βλάψει. Γιατί; Διότι είμαστε πεπερασμένοι από το χρόνο και το χώρο και μαχόμαστε όλοι ενάντια στις ακάθαρτες δυνάμεις που ρυπαίνουν μονίμως τους λογισμούς μας.

6. Το πρόσωπο στο οποίο δίνουμε την καρδιά μας μπορεί να μας βλάψει ή να μας εγκαταλείψει. Τα πνεύματα της κακίας υποβάλλουν διαρκώς κακούς λογισμούς στην αγαπητική μας αίσθηση και μας βασανίζουν. Η θεία αγάπη είναι απεριόριστη και περικλείει τα πάντα ενώ εμείς αγκιστρωνόμαστε σε ανθρώπους και άψυχα αντικείμενα του κόσμου τούτου. Η καρδιά μα είναι φυλακισμένη από τα πράγματα του κόσμου τούτου και αν μας τα πάρουν, η καρδιά μας καταθλίβεται και υποφέρει.

Πρέπει κανείς να αγαπάει πρώτα τον Θεό και μόνο κατόπιν μπορεί κανείς να αγαπήσει τους εγγύτερους των συγγενών και τον πλησίον του. Δεν πρέπει να είμαστε είδωλα ο ένας για τον άλλο, διότι κάτι τέτοιο αντίκειται στη βούληση του Θεού.