Ο Έρωτας της θεωρίας και η άρνηση της πράξης.
Ζούμε στην εποχή που έχουμε ερωτευτεί τη θεωρία και τα νεκρά
φιλοσοφήματα. Για παράδειγμα στο fb βλέπεις στιχάκια φιλοσοφίας και
αγάπης και λες ότι εκεί έξω ζούνε άγγελοι και όχι άνθρωποι. Δεν είναι
όμως έτσι τα πράγματα….
Είναι ωραία τα στιχάκια στους τοίχους
των social media αλλά όταν πάω να αντιμετωπίσω τη γυναίκα μου, το παιδί
μου , τον άντρα μου , τον κολλητό, το αφεντικό μου ή τον γείτονα τότε
όλα πάνε περίπατο και βγαίνει ο πραγματικός εαυτός.
Ιδιαίτερα εμείς οι ιερείς που βλέπουμε ανθρώπους να ποστάρουν
αγάπες και λουλούδια ή στιχάκια που κάποιοι δεν θέλουν την κακία αλλά
είναι κακοί οι ίδιοι, τότε έχουμε της ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ το ανάγνωσμα. Στην
τελική αφού υπάρχει τόση ΑΓΑΠΗ στα social media γιατί στον κόσμο έξω
βασιλεύει τόση κακία ; Άρα κάτι δεν πάει καλά.
Βάζει ο άλλος στον τοίχο του fb ότι δεν του αρέσει η προδοσία και η
υποκρισία και μπορεί ο ίδιος να έχει δώσει τόσο δηλητήριο που δεν έχουν
όλα τα φίδια του κόσμου.
Είναι ωραίο το σκηνικό με φραπέ στον καναπέ, laptop στα πόδια και
κοινοποίηση ένα στιχάκι από κάποιον φιλόσοφο ή Άγιο Πατέρα. Στην πράξη
όμως τι γίνεται ;
Στην πράξη κατά έναν περίεργο τρόπο όλα πάνε περίπατο. Στην
καθημερινή μάχη της αντιμετώπισης της αλήθειας , της πραγματικότητας,
του ψεύδους , της προπαγάνδας τα ξεχνάμε όλα και βγαίνει ο πραγματικός
μας εαυτός.
Φυσικά ΠΟΤΕ δεν φταίμε εμείς ! Πάντα φταίει ο άλλος, οπότε ας
ποστάρουμε ένα στιχάκι με πισώπλατες μαχαιριές για να στείλουμε και ένα
μήνυμα κακίας με πολλούς αποδέκτες.
Αυτή είναι η μάσκα των social media. Ο άλλος είναι Πόντιος Πιλάτος
στη ζωή έξω αλλά στο FB θα το παίξει Όσιος Ονούφριος για να πάρουμε και
κανένα like ώστε να σκάσει ένα χαμόγελο ο ναρκισσισμός μας.
Οφείλουμε να ερωτευτούμε την πράξη και την πνευματική εργασία. Να
αφήσουμε τις θεωρίες και τα φιλοσοφήματα και όποιοι έχουν τα «κότσια»
που λέει και ο λαός να λένε τα πράγματα στα ίσια και να αφήσουμε τα ροζ
στιχάκια , λουλουδάκια και κορδέλες λες και είμαστε στο δημοτικό.
Βλέπεις τοίχους στο fb και λες : Πω ! πω! Πόση αγάπη υπάρχει στον
κόσμο..! Και όμως όταν πέσει η μάσκα της οθόνης θα δούμε κάτι
διαφορετικό.
Οι πατέρες της Εκκλησίας μας προτρέπουν να αγαπήσουμε την άσκηση
γιατί είναι η μητέρα του αγιασμού. Αυτό για να το κάνουμε θέλει κόπο,
μελέτη, προσευχή , γονάτισμα στο προσκυνητάρι. Θέλει ένα καθημερινό
ξεβόλεμα, αλλαγή του εαυτού και την πυξίδα της υπάρξεως μας να τη
στρέψουμε στην ανατολή εκεί που ανατέλει ο ήλιος της δικαιοσύνης Ιησούς
Χριστός ώστε να λάμψει η αλήθεια στη ζωή μας.
Αν γίνουμε λοιπόν αυθεντικοί και απλοί παντού….
Στην πραγματική ζωή , στα social media, στα ψώνια του super market,
όταν παρκάρουμε το αμάξι, όταν μιλάμε στο παιδί μας ή όταν αγκαλιάζουμε
τη γυναίκα μας.
Ας βγάλουμε τη ψευτιά γιατί έτσι κερδίζουμε πάλι κάτι ψεύτικο.
Ψεύτικα μάτια, ψεύτικα χείλη, ψεύτικα χαμόγελα, ψεύτικα πόδια. Και όλα
αυτά για να κερδίσω τι ; Κάποια Like στο fb ή στο Instagram για να μου
λένε πόσο όμορφος/η είμαι ; Ώστε να κάνω μια εφήμερη σχέση ή να περάσω
ένα ηδονικό βράδυ και να πω στο τέλος την/τον κατάφερα;
Με την καρδιά πότε θα ασχοληθούμε ; Με το εσωτερικό μας βρέφος που
κλαίει συνεχώς γιατί απουσιάζει ο Χριστός , ποιος θα ασχοληθεί σοβαρά;
Ας πετάξουμε τις μάσκες στο καλάθι των αχρήστων και ας
ζήσουμε τη ζωή μας πραγματικά και αυθεντικά. Ας αφήσουμε το «είναι» μας
να ξετυλίξει την πραγματικότητά του και από εκεί και πέρα μέσα μας ας
κάνουμε τη διάγνωση ώστε να θεραπεύσουμε τις πληγές και να κάνουμε τις
κατάλληλες μεταμορφώσεις μέσα από το Ιερό Μυστήριο της Ιεράς
εξομολογήσεως. Δηλαδή μέσα από τη συνέργεια της χάριτος.
