ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Ἡ  μεγάλη ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Παναγίας Μητρός τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποίαν ὁ εὐσεβής λαός μας ἑορτάζει μέ μεγάλη εὐφροσύνη καί ὀνομάζει Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ, μᾶς παραθέτει πλούσια πνευματική τράπεζα ἁγιοπνευματικῆς θεολογίας, πού ἀφορᾶ ὄχι μόνο στό πνευματέμφορο πρόσωπο τῆς Θεοτόκου, ἀλλά καί στήν δική μας ζωή. Τό γεγονός δέ ὅτι ὁ θάνατος τῆς Παναγίας εἶναι «παλινζωΐας μυστήριον» ἐπιβεβαιώνει τήν ἐπιθυμία τοῦ πληρώματος νά ἁρδεύσει ἀπό τόν Ζωοδόχο Τάφο τῆς Θεομήτορος ὡς ἀπό πηγή νάματα ζωῆς ἀθανάτου.

Τό θεομητορικό σῶμα ἄν καί νεκρώθηκε δέν ὑπέστη τήν σύμφωνα μέ τούς νόμους τῆς φύσεως φθορά, ἕνεκα τοῦ ἀδιαφθόρου παρθενικοῦ Σώματος μέσα στό ὁποῖο σαρκώθηκε ὁ Θεάνθρωπος. Ἀδιάφθορη ὑπῆρχε ἡ κύηση τοῦ Χριστοῦ, ἀδιάφθορη ἦταν καί ἡ κοίμηση τῆς Θεοτόκου. Ἡ καθαρότητα, ἡ ἁγιότητά της, ἡ ταπείνωσή της τήν κατέστησαν «οἰκεία λελαμπρυσμένη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (Ἅγιος Νεόφυτος ὁ Ἔγκλειστος), «πηγή θείων ἀρετῶν», «ὑπερτέρα πάσης τῆς κτίσεως», «καταγώγιον θείων ἀρετῶν». Ἡ εὐωδία τοῦ χαρακτῆρος της ὑπερέχει κάθε μυρεψική μυρωδιά καί διαποτίζει τήν νοητή αἴσθηση τοῦ πιστοῦ. Οἱ ἰδιότητες τῆς καθαρότητος, ἁγνότητος καί ταπεινότητος, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν τήν οὐσία τῆς ἁγιότητος καί περιγράφουν τήν ὀρθή σχέση μέ τόν Θεό καί τήν πνευματική συγγενική σχέση, βρῆκαν τήν προσωποποίησή τους στήν «Κεχαριτωμένη» Θεοτόκο. Ἡ Παναγία ἐκφράζει «τήν τοῦ κάλλους εὐπρέπειαν» καί «τήν ἐν χάριτι θέωσιν» κατά τήν ἔκφρασιν τοῦ ἱεροῦ Φωτίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως. Διά τῆς Θεοτόκου Μαρίας ἐκφράζεται καί ἡ δική μας ἐσχατολογική τελείωση. Ὅταν ὁ χαρακτήρας μας βιώσει τήν ἁγία ἀλλοίωση καί ἐνδυθεῖ τήν εὐπρέπεια τῶν ἀρετῶν, τότε ὅπως ἡ Παναγία θά ἀξιωθεῖ τῆς ἐνθέου κοινωνίας καί τῆς θείας ἐλλάμψεως.

Ὁ ἅγιος Μόδεστος Ἱεροσολύμων ὀνομάζει τήν Θεοτόκο «θείων χαρισμάτων ἐσφραγισμένην πηγή τοῦ Κυρίου, δι’ ἧς πεπότισται ὁ τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Παράδεισος». Ποιός ἀπό ἐμᾶς δέν ἔχει νοιώσει τήν δροσιά τῆς στοργῆς καί τῆς ἀγάπης τῆς Παναγίας; Ποιός χριστιανός πού μέσα στόν πόνο του ἐκάλεσε τήν Παναγία νά τόν ἀνακουφίσει, δέν γεύθηκε τή μητρική της στοργή καί προστασία; Ἀλλά καί στίς ὧρες τῆς ἀμφιβολίας τῆς ἀπιστίας καί τῶν πειρασμῶν, ποιός δέν δροσίστηκε μέσα στή δική της ἀγκαλιά; Ἡ Παναγία ἐχειραγώγησε τούς Ἀποστόλους στά πρῶτα βήματα τῆς Ἐκκλησίας, ἐπαρηγόρησε τούς μάρτυρες στίς φυλακές καί στά στάδια, ἐνίσχυσε τούς πατέρες στούς ἀγῶνες κατά τῶν αἱρέσεων, συντρόφευσε τούς ἀσκητές στά σπήλαια τῶν δακρύων, ἐνεύρωσε τούς νεομάρτυρες ἐνώπιον τῶν ἀπίστων τυράννων. Ἡ Παναγία καί σήμερα στηρίζει τήν Ὀρθοδοξία καί ἐνισχύει κάθε ἄνθρωπο πού ἐπικαλεῖται τήν μεσιτεία της. Εἶναι ἡ ἀκαταίσχυντη προστασία τῶν Χριστιανῶν πού ὑψώνεται ὡς κυματοθραύστης σέ κάθε ὀργή καί καταιγίδα. Μέ τήν ταπεινή, σιωπηλή, πλατιά ἀγάπη της ποτίζει τήν καρδιά μας γιά νά βλαστήσει τά ἄνθη τῶν ἀρετῶν καί γίνει ἀπό χέρσα καί ἄνυδρη γῆ πού ἦταν πρίν, εὐώδης παράδεισος, τόπος ἁγιάσματος, περιβόλι Θεοῦ.

Κατά τόν ἅγιο Πρόκλο Κωνσταντινουπόλεως «πᾶσαι μέν τῶν ἁγίων αἱ μνῆμαι θαυμασταί, οὐδέν δέ τοσοῦτον εἰς δόξαν, οἷα ἡ παροῦσα πανήγυρις». Ὅλων τῶν ἁγίων οἱ μνῆμες εἶναι ὄντως θαυμαστές. Ἀλλά ἡ δόξα τῆς ἑορτῆς Κοιμήσεώς τῆς εἶναι ἀσυγκρίτως ἀνωτέρα. «Ὑπερτέρα πάσης κτίσεως ἡ τιμή σου, πρό τῶν ἀγγέλων ἡ ὑπεροχή σου. Ὑψηλοτέρα σύ τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλά καί πλατυτέρα τοῦ οὐρανοῦ τῶν οὐρανῶν. Οὐδέν γάρ ἐστι τόπος ἔνθα σύ μή δοξάζη. Οὐδέ φυλή, ἐξ’ ἧς ἐβλάστησαν διά σοῦ καρποί τῷ Θεῷ» ἀναφωνεῖ γεμᾶτος χαρά ὁ ἅγιος Γερμανός Κων/πόλεως, ἕνας ἀπό τούς πιό μεγάλους ἐγκωμιαστές τῆς Παναγίας. Τό πρόσωπο τῆς Θεοτόκου ἀκτινοβολεῖ στόν οὐρανό καί γεμίζει τή γῆ μέ οὐράνια λαμπρότητα. Ὁ μεγαλύτερος ὕμνος καί ἡ μεγαλύτερη τιμή της εἶναι ὅτι «ἀνεδείχθη Θεοτόκος».  Ὅτι ἔδωσε σάρκα στό Θεό, καί δι’ αὐτῆς ἐνηνθρώπησε ὁ ἄναρχος Θεός. Ἡ σαρκική συγγένεια μέ τόν Θεό εἶναι αὐτό πού ἑνώνει τούς χριστιανούς μαζί της. Ὅσοι μετέχουν στή ζωή τοῦ Χριστοῦ, μετέχουν καί στή δική της ζωή. Τό Μυστήριο τῆς Σαρκώσεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἐκεῖνο πού ἑνώνει τήν Παναγία μέ τόν ἄνθρωπο ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἐφ’ ὅσον μέσα στήν Μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας ἐπαναλαμβάνεται τό μέγα τοῦτο γεγονός τῆς Σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ καί τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου.

Ἡ μεγάλη ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Παναγίας καλεῖ ὅλους μας νά τιμήσωμε τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο ὄχι μόνο μέ τά χείλη, ἀλλά καί μέ τήν καρδιά. Ἡ κοίμησή της νά γίνει διόδευση ζωῆς καί γιά μᾶς πού καθημερινά ζοῦμε μέσα σέ μιά ἀτμόσφαιρα ραθυμίας πονηρῶν παθημάτων καί ἀσφυκτιοῦμε μέσα σ’ ἕνα πολιτισμό πού μέ τίς προσφερόμενες ἀνέσεις μᾶς μαραζώνει.

Ἡ Θεοτόκος Μαρία εἶναι ἕνα μεγάλο δῶρο τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο. Εἶναι ταμίας καί χορηγός τῆς αὐτοζωῆς καί τῆς ἀθανασίας καί τῶν ἄλλων τοῦ Πνεύματος ὑπερφυῶν δωρεῶν (Ἅγιος Θεοφάνης Νικαίας). Ἄς ζητήσωμε ἀπό τήν Θεομητορική ἀγάπη Της δύναμη, φώτιση, ὑγιεία, εὐτυχία καί πρό πάντων σωτηρία ψυχῆς.

Σέ ὅλους σας εὔχομαι ἔτη πολλά καί πανευφρόσυνα

μέ ἀκοίμητη τήν προστασία τῆς Παναγίας.

† Ὁ Φθιώτιδος ΝΙΚΟΛΑΟΣ