Θα αναφερθώ σ’ ένα διάλογο που είχα με μιαν εργαζόμενη νεαρή πολύτεκνη γνωστή μου, όταν επικοινώνησα αργά το απόγευμα:
- Μόλις μπήκα σπίτι!
- Καλά και σ’ αντέχει ο άντρας σου, της είπα αστειευόμενος. Θα πρέπει να σ’ αγαπά πολύ!
- Είμαι σίγουρη γι’ αυτό.
Σκέφτηκα πόση δύναμη και ψυχική ασφάλεια μπορεί να βιώνει μέσα του ο άνθρωπος, όταν νιώθει τη σιγουριά της αγάπης έστω κι ενός ανθρώπου. Ας μη θεωρήσουμε δεδομένη την αίσθηση αυτή μεταξύ των συζύγων, των φίλων, των αδελφών ή των παιδιών με τους γονείς.
Μιαν απλή ματιά να ρίξομε γύρω μας θα βεβαιωθούμε ότι η σιγουριά της αγάπης από τους ανθρώπους σπανίζει. Από τη μια στιγμή στην άλλη ανατρέπονται οι διαβεβαιώσεις περί πιστότητος, αλλάζουν τα αισθήματα, η αγάπη μετατρέπεται σε μίσος ή αδιαφορία, μένεις μόνος «νηστικός και διψασμένος».
Οι εμπειρίες αυτές μπορούν να βιωθούν από την παιδική μέχρι τη γεροντική ηλικία. Είναι οδυνηρές όπως τον θάνατο. Σκληρές τόσο που να σε μαθαίνουν γρήγορα πολλά.
Η σιγουριά της αγάπης, όμως, σε όλες τις ηλικίες και σ’ όλους τους ανθρώπους, μεταποιεί τη μοναξιά σε κοινωνία, τη μιζέρια σε χαρά και την αδυναμία σε δύναμη. Τα όποια προβλήματα της ζωής αντιμετωπίζονται με αισιοδοξία και οι αποτυχίες γίνονται αφετηρίες για νέες προσπάθειες.
Αν η αίσθηση της σιγουριάς της αγάπης, προερχόμενη από άνθρωπο, μπορεί να κάνει την κάθε μέρα νέα μέρα και η ζωή να παίρνει νόημα, πόσο κάνει τη ζωή μας διαφορετική η εμπειρία της σιγουριάς της αγάπης του Θεού; Αυτήν αισθάνονταν οι άγιοι και αντιμετώπιζαν με χαρά τις όποιες δοκιμασίες και είχαν στην καρδιά τους μόνιμη την ειρήνη και την ανάπαυση του Χριστού.
Όπως καμία εμπειρία, οδυνηρή ή ευχάριστη, δεν μπορεί να τη ζούμε συνέχεια στην ίδια ένταση, έτσι και η σιγουριά της αγάπης του ανθρώπου ή του Θεού, δεν είναι πάντα η ίδια. Αν, όμως, υπάρξει μέσα μας, χωρίς ταλαντεύσεις και αμφιβολίες, τότε όση διακύμανση και να περνά, μένει ως εμπειρία μόνιμη.
Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος, μιλώντας για τον λόγο της Ενσάρκωσης του Χριστού, θα πει ότι «ο Θεός τα έκανε όλα αυτά για ένα και μόνο λόγο, για να κάνει γνωστή στον κόσμο την αγάπη που έχει». Ενσαρκώθηκε «όχι για να μας λυτρώσει από τις αμαρτίες, ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο, αλλά μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσει ο κόσμος την αγάπη που έχει ο Θεός για το σύνολο της δημιουργίας Του».
Γνωρίζοντας ο Θεός τις ανάγκες, τις επιθυμίες ή και τις αναπηρίες μας, φροντίζει να μας γνωστοποιεί τη συλλογική και προσωπική αγάπη που μας έχει. Γιατί, αν η ανθρώπινη σιγουριά της αγάπης δίνει φτερά για τη ζωή αυτή, η θεϊκή σιγουριά της αγάπης μας κάμνει να ζούμε χαρούμενα και δυναμικά τον νυν αιώνα, πορευόμενοι με σιγουριά στην αγκαλιά Του αιώνια.
