Ο Χριστός καλεί τους πρώτους μαθητές του, τον Πέτρο και τον αδελφό του Ανδρέα. Αλήθεια που τους βρίσκει όταν τους απευθύνει την πρόσκληση να τον ακολουθήσουν; Μέσα στην καθημερινότητα τους. Στο ψάρεμα, στην δουλειά τους, σε αυτό που ήταν η καθημερινή ζωή τους. Εκεί τους συναντά ο Χριστός εκεί ζητάει να συναντήσει κι εμάς.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι για να συναντήσουμε τον Χριστό δεν χρειάζεται να φύγουμε ή να κρυφτούμε από αυτό που είμαστε, ζούμε ή κάνουμε. Ο Θεός έρχεται να μας βρει στην ρουτίνα μας, στην επαναληψιμότητα της καθημερινότητα μας. Εμείς τι πιστεύουμε; Ότι αποκλείεται να συναντήσουμε, να κοινωνήσουμε και να γευτούμε την εμπειρία του Θεού στο σπίτι ή την δουλειά μας. Με το σύζυγο ή τα παιδιά μας, με τους φίλους και δικούς μας ανθρώπους. Πρέπει να πάμε σε κάποιο μοναστήρι ή σε προσκύνημα, πάντως όχι εκεί που καθημερινά αμαρτάνουμε, λανθάνουμε, νευριάζουμε, μαλώνουμε, πέφτουμε και σηκωνόμαστε.
Θυμάμαι τώρα κάποιους ανθρώπους που ντρέπονται να έχουν εικονίσματα στην κρεβατοκάμαρα τους γιατί εκεί λέει αλλάζουν μένουν γυμνοί ή κάνουν σεξ. Πόση ενοχή κουβαλάμε για το σώμα μας και τις λειτουργίες του, πόση ενοχή απέναντι στην ανθρώπινη φύση και πραγματικότητα. Αλήθεια ντρεπόμαστε γι αυτό που δημιούργησε ο ίδιος ο Θεός, αυτό δεν είναι άραγε βλασφημία;
Ας μάθουμε λοιπόν ότι Άγιοι της εκκλησίας δεν είχαν τέτοια κόμπλεξ, θυμάμαι τον Άγιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη να λέει ότι ακόμη και μέσα στην τουαλέτα προσευχόταν, «Μία ψυχή πήγε στην τουαλέτα, κι έλεγε την ευχή. Α, και φανερώνεται ο διάβολος εκεί. Βρε 'συ, λέει, βρώμικη ευχή λες. Α, μα, και ο καλόγηρος: Άκουσε αποστάτα της θείας Μεγαλειότητος, λέει, η κένωσις του σώματος πηγαίνει κάτω, η κένωσις της ψυχής πηγαίνει απάνω, δεν έχει καμιά ένωση.»
Για τους αγίους δεν υπάρχουν βέβηλα και ιερά μέρη αλλά ούτε και μέλη του σώματος. Ο άνθρωπος και η κτίση είναι ιερή σε όλες τις μορφές και εκφράσεις της, αρκεί να την ανάγουμε δοξολογικά και ευχαριστιακά στον Θεό, «τα σα εκ των σων σοι προσφέρομεν…».
Δεν χρειάζεται λοιπόν να κρυφτούμε από την πραγματικότητα μας να φύγουμε από αυτή ώστε να μας αποκαλυφθεί ο Θεός. Εκείνο που χρειάζεται είναι να μείνουμε μέσα στα προβλήματα μας, να τα ακούσουμε, να τα βιώσουμε, και να αντιληφθούμε το αδιέξοδο τους. Να καταλάβουμε τι χρειάζεται να αλλάξουμε, να μετανοήσουμε και τότε ο Χριστός βλέποντας την καλή μας διάθεση, όρεξη και πρόθεση για αλλαγές και μετάνοια, θα έρθει, να ειστε σίγουροι γι αυτό. Θα έρθει και θα κάνει τα αδύνατα δυνατά, τα σκοτεινά φωτεινά, τα αδιέξοδα δρόμους προς την ζωή, την χαρά και το φως. Ο Χριστός θέλει να ζούμε και να είμαστε χαρούμενοι, και θα κάνει τα πάντα ώστε να μας μεταβάλει σε ανθρώπους της Χάριτος και του φωτός. Θυμηθείτε τι είπε στους πρώτους μαθητές του, «είστε ψαράδες, αλλά εγώ θα σας κάνω αλιείς ανθρώπινων ψυχών..» Δηλαδή; Θα σας μεταβάλω, θα σας μεταμορφώσω. Αυτό επιθυμεί ο Χριστός για τον καθένα μας χωριστά, εκεί που ζούμε, με αυτούς που ζούμε, να μας μεταμορφώσει, και τότε δίχως να είναι όλα τέλεια στην ζωή μας, θα είναι όμορφα και ευτυχισμένα.
π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος
