Σέ ὅλους τούς αἰῶνες ἡ Ἐκκλησία κρίκο μέ κρίκο εἶναι ἀποστολική. Δέν εἶναι σήμερα λιγότερο ἀποστολική ἀπό ὅ,τι ἦταν τόν 2ο ἤ τόν 1ο αἰώνα.
Ὅμως γιά νά εἶναι ἀποστολική πρέπει νά εἶναι καί πατερική.
Ἦταν ἀδιανόητο οἱ Πατέρες μιᾶς Οἰκουμενικῆς Συνόδου νά προχωρήσουν στίς ἐργασίες τους, ἄν δέν λάμβαναν ὑπ΄ ὄψιν τους καί ἔργῳ καί λόγῳ τή φράση πού χρησιμοποιοῦσαν οἱ Πατέρες ὅλων τῶν αἰώνων: Ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσιν.
Οἱ Πατέρες τῆς κάθε ἐποχῆς, τῆς κάθε γενεᾶς δέν ἀναφέρονται στούς προγενέστερους Πατέρες ἁπλῶς γιά νά βροῦν ἐπιχειρήματα καί νά στηρίξουν τίς ἀπόψεις τους, κάτι πού κάνουν πολλοί θεολογοῦντες σήμερα.
Ἀναφέρονται κυρίως γιά νά βεβαιωθοῦν ὅτι ἔχουν καί αὐτοί τό ἴδιο Πνεῦμα, ζοῦν τήν ἴδια ζωή, ἀνήκουν ὄντως στόν Χριστό καί στήν Ἐκκλησία του, ἀποτελοῦν ὄντως τόν τελευταῖο κρίκο τῆς ἁλυσίδας, εἶναι ὄντως ἀποστολικοί καί πατερικοί καί ὀρθόδοξοι.
Αρχιμανδρίτης Συμεών Κραγιόπουλο
