Η σημερινή λατρευτική σύναξη, Αδελφοί μου,είναι αφιερωμένη σε κάποια ιερά πρόσωπα που προσέφεραν σημαντικές υπηρεσίες κατά την ταφή του Κυρίου μας μετά τον θάνατό του πάνω στον Σταυρό.Στους μαθητές του Κυρίου Ιωσήφ και Νικόδημο που έθαψαν το νεκρό σώμα του Χριστού και στις μυροφόρες γυναίκες - κι αυτές μαθήτριες του Χριστού - που ήλθαν στον τάφο του για να αλείψουν με μύρα το σώμα του κατά τα έθιμα της εποχής εκείνης.Μάλιστα οι μυροφόρες είχαν και την μεγάλη ευλογία πρώτες αυτές από όλους να ακούσουν το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως και να δουν τον αναστημένο Κύριο.
Η σημερινή μας τιμή προς τα ιερά αυτά πρόσωπα,μας υπενθυμίζει ότι ο πανηγυρικός εορτασμός της Αναστάσεως δεν έχει τελειώσει ακόμη,αλλά συνεχίζεται και μας δίνεται έτσι η ευκαιρία να απολαύσουμε ακόμα περισσότερο την χαρά του Κυρίου μας.Και αν αξιωθήκαμε να αποκτήσουμε και προσωπική εμπειρία της αναστάσεως,σίγουρα είμαστε σε θέση να καταλάβουμε και την ανεκλάλητη χαρά των προσώπων που εορτάζουμε σήμερα. Και τους αξίζει αυτή η χαρά και η δική μας τιμή που τους απονέμουμε με την σημερινή κοινή τους εορτή για τους παρακάτω λόγους.
Ο Ιωσήφ που καταγόταν από την πόλη της Αριμαθαίας, ήταν πλούσιος,επίσημο πρόσωπο, βουλευτής και μέλος του Μεγάλου Συνεδρίου που κατεδίκασε τον Χριστό,χωρίς όμως ο ίδιος να δώσει την συγκατάθεσή του για την αποτρόπαια αυτή καταδίκη.Ο Ιωσήφ τόλμησε να παρουσιαστεί μπροστά στον Πιλάτο και να του ζητήσει την άδεια προκειμένου να μπορέσει ενταφιάσει το νεκρό σώμα του Κυρίου.Απέδωσε πρόχειρα και βιαστικά στο σώμα του Κυρίου τις νεκρικές τιμές και το τοποθέτησε στο άδειο μνημείο που ήταν λαξευμένο σε πέτρα και που το είχε ετοιμάσει για τον εαυτό του.Στο ιερό αυτό έργο,τον βοήθησε και ο Νικόδημος που ήταν κρυφός μαθητής του Κυρίου φέρνοντας για τον σκοπό αυτό ικανή ποσότητα πολύτιμων αρωμάτων σύμφωνα με τα ιουδαϊκά έθιμα και τον ενταφίασαν και οι δυό τους μαζί.
Ήταν γνωστά,σοβαρά και επίσημα πρόσωπα,άρχοντες του λαού των Ιουδαίων,και με αυτή τους την τολμηρή ενέργεια έγιναν αψευδείς μάρτυρες του σταυρικού θανάτου και της ταφής του Χριστού. Μαρτυρούν ότι ο Διδάσκαλός τους πέθανε πραγματικά πάνω στο Σταυρό,ότι κατέβασαν ευλαβικά το άχραντο σώμα του από τον Σταυρό,και αφού το άλειψαν με μύρα,το τύλιξαν με τα νεκρικά σάβανα και το τοποθέτησαν νεκρό μέσα στον τάφο.Μάλιστα την πόρτα του μνημείου, στο οποίο δεν είχε τοποθετηθεί ποτέ το σώμα κάποιου άλλου,την έκλεισαν ερμητικά με μία μεγάλη πέτρα.
Συγκλονιστικές και ανεπανάληπτες αυτές οι στιγμές που αξιώθηκαν να βιώσουν και οι δυό τους.
Η τόλμη τους να αποδώσουν τις καθιερωμένες τιμές προς το νεκρό σώμα του Ιησού,επιβραβεύτηκε με την μοναδική και πολύ μεγάλη τιμή που τους δόθηκε από τον Θεό να το κηδεύσουν αυτοί με τον πρέποντα σεβασμό.
Και οι Άγιες Μυροφόρες γυναίκες όμως νίκησαν την εκ φύσεως γυναικεία δειλία και τόλμησαν να αναπληρώσουν τις ελλείψεις της βιαστικής ταφής.Τις πρώτες πρωϊνές ώρες της πρώτης ημέρας της εβδομάδος, ήλθαν λυπημένες στο μνημείο προκεικένου να αλείψουν με μύρα το νεκρό σώμα του Κυρίου και να κλαύσουν για τον νεκρό.Όμως έκπληκτες είδαν ένα λευκοφορεμένο Άγγελο νά κάθεται στην πόρτα του μνημείου,να πετάει την βαρειά πέτρα που την σφράγιζε προκειμένου να μπουν μέσα και να διαπιστώσουν ότι το σώμα του Χριστού δεν ήταν εκεί.Ο Άγγελος πρώτες από όλους τις πληροφόρησε ότι ο Κύριος αναστήθηκε.Έτσι από Μυροφόρες, έγιναν και οι πρώτες ευαγγελίστριες που έφεραν το χαρμόσυνο και λυτρωτικό μήνυμα της Αναστάσεως στους μαθητές και στον κόσμο.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας όμως μας βεβαιώνουν ότι την ώρα εκείνη σίγουρα ήταν και η Παναγία μας μαζί τους και οι ιεροί Ευαγγελιστές σκόπιμα δεν αναφέρουν την παρουσία της γιατί δεν θα γινόταν δεκτή η μαρτυρία της Μητέρας από τους εχθρούς του Υιού της. Ήταν λογικό και δίκαιο να είναι εκείνη η πρώτη που πληροφορήθηκε το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως, αφού εκείνη πόνεσε περισσότερο από όλους κατά την διάρκεια της άδικης καταδίκης του και του φρικτού και μαρτυρικού σταυρικού του θανάτου.
Δοξολογούμε λοιπόν και σήμερα τον νικητή του θανάτου μαζί με τις Μυροφόρες γυναίκες και τους μαθητές Ιωσήφ και Νικόδημο.Ευχαριστούμε με άπειρη ευγνωμοσύνη τον ζωοδότη Χριστό που κατέβηκε θριαμβευτικά στο σκοτεινό και απροσπέλαστο βασίλειο του Άδη με την ψυχή του που ήταν ενωμένη με την θεότητά του.Τον νέκρωσε με την αστραπή της θεότητός του και ελευθέρωσε όλους τους νεκρούς που αιώνια κρατούσε εκεί.Ανεβαίνοντας θριαμβευτής ανάστησε το νεκρό του σώμα, που ήταν στον τάφο, με την θεϊκή του εξουσία θά αναστήσει και όλους εμάς και θα μας ανεβάσει έπειτα στους ουρανούς.Η προσωπική μας ανάσταση και η άνοδός μας στους ουρανούς είναι βέβαια ένα εσχατολογικό γεγονός που το βιώνουμε όμως από τώρα με την συμμετοχή μας στα Μυστήρια της Εκκλησίας,τον προσωπικό μας αγώνα και την βοήθεια της Χάριτος του Θεού.
Ο άνθρωπος πλέον δεν φοβάται τον θάνατο γιατί μας ελευθέρωσε από την καταδυναστεία του ο θάνατος του Σωτήρα μας.Ο θάνατος,ο μεγαλύτερος εχθρός μας,δεν κυριαρχεί πλέον στο ανθρώπινο γένος γιατί βρέθηκε ο δυνατός που τον νίκησε,μας ελευθέρωσε από την εξουσία του και μας χάρισε απλόχερα την αιώνια ζωή.
