Όποιος, εκτός του Κυρίου, βλέπει τα πάντα σαν ένα τίποτε και ο Κύριος είναι γι’ αυτόν το παν.
Αδελφέ μου, μη δίνεις την καρδιά σου στα διάφορα τίποτε, αλλά μόνο στον Δημιουργό μας. Αφοσιώσου σ’ Αυτόν με πίστη αδίστακτη. Μη σε ελκύουν ούτε εδέσματα, ούτε ενδυμασίες, ούτε φθαρτά ανθρώπινα κάλλη, ούτε πλούτη, ούτε ανέσεις της ζωής, ούτε η δόξα αυτού του κόσμου, ούτε άλλο οτιδήποτε πάνω στη γη.
Φέρω στον Κύριο, τη Δέσποινα μας Θεοτόκο ή σ’ έναν Άγγελο ή σ’ έναν Άγιο, υλικό φως (κερί, λαμπάδα, καντήλι). Γιατί το φέρω;
Για να μου δώση ο Κύριος το φως της χάριτός του, μέσω των πρεσβειών αυτών των μακαρίων Αγίων. Για να με βγάλει από το σκοτάδι της αμαρτίας στο φως της θεογνωσίας και της αρετής.
Φέρω υλικό πυρ, για να ανάψη το Πνεύμα το Άγιο στην καρδιά μου το δικό του πυρ, μέσα στο οποίο θα την εξαγνίση και θα κάψη τα πάθη της.
