Τη μνήμη των Αγίων Ευσταθίου, της συζύγου του Θεοπίστης και των δύο
παιδιών του Αγαπίου και Θεοπίστου τιμά σήμερα, 20 Σεπτεμβρίου, η
Εκκλησία μας.
Ο Άγιος Ευστάθιος ήταν αξιωματικός περίβλεπτος στη Ρώμη και στη χριστιανική πίστη προσήλθε με θαυμαστό τρόπο.
Όταν κάποτε κυνηγούσε ένα ελάφι, είδε στα κερατά του να φέρει σταυρό
και άκουσε μία φωνή που τον καλούσε στην ορθή πίστη. Έτσι πίστεψε και
βαπτίστηκε με το όνομα Ευστάθιος από Πλακίδας που ονομαζόταν πριν, καθώς
επίσης και η γυναίκα του Τατιανή σε Θεοπίστη, αλλά και τα δυο τους παιδιά Αγάπιος και Θεόπιστος.
Όταν ο αυτοκράτωρ Τραϊανός έμαθε ότι ασπάσθηκε το χριστιανισμό, του
αφαίρεσε τον ανώτερο στρατιωτικό βαθμό που είχε και τον εξόρισε με όλη
του την οικογένεια. Κατά την πορεία όμως, τον χώρισαν από τη σύζυγο του
Θεοπίστη και τα δύο του παιδιά, το Θεόπιστο και τον Αγάπιο. Το γεγονός
αυτό, πίκρανε πολύ τον Ευστάθιο.
Μετά από χρόνια, όταν ο Τραϊανός περιήλθε σε μεγάλη πολεμική
δυσχέρεια, θυμήθηκε τον ικανότατο αξιωματικό του Ευστάθιο. Τον επανέφερε
λοιπόν στην υπηρεσία, και ο Ευστάθιος με τη γενναιότητα αλλά και τη
στρατηγική που τον διέκρινε συνετέλεσε κατά πολύ στην νίκη. Στο δρόμο μάλιστα, βρήκε την οικογένεια του και ένοιωσε μεγάλη χαρά.
Ο διάδοχος, όμως, του Τραϊανού, Αδριανός, απαίτησε από τον Ευστάθιο
να παραστεί στις θυσίες των ειδωλολατρικών θεών. Ο Ευστάθιος, βέβαια,
αρνήθηκε, με αποτέλεσμα να βασανιστεί αυτός και η οικογένεια του. Αλλά η
αγάπη τους στο Χριστό ενδυνάμωνε την ψυχή τους στα βασανιστήρια,
ενθυμούμενοι μάλιστα τους θείους λόγους, που λένε: «Μακάριος
ανήρ ός υπομένει πειρασμόν ότι δόκιμος γενόμενος λήψεται τόν στέφανον
τής ζωής, όν επηγγείλατο ο Κύριος τοίς αγαπώσιν αυτόν» (Επιστολή
Ιακώβου, α’ 12).
Πανευτυχής, δηλαδή, είναι ο άνθρωπος που βαστάει με υπομονή τη
δοκιμασία των θλίψεων. Διότι έτσι γίνεται σταθερός και δοκιμασμένος, για
να πάρει το λαμπρό και ένδοξο στεφάνι της αιώνιας ζωής, που υποσχέθηκε ο
Κύριος σ’ αυτούς που Τον αγαπούν.
Τελικά, ο Ευστάθιος με την οικογένεια του πέθαναν μέσα σε χάλκινο πυρακτωμένο βόδι (117 μ.Χ.).
Απολυτίκιο:
Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.
Αγρευθείς ουρανόθεν προς ευσέβειαν ένδοξε, τη του σοι οφθέντος δυνάμει, δι’ ελάφου Ευστάθιε, ποικίλους καθυπέστης πειρασμούς, και ήστραψας εν άθλοις ιεροίς, συν τη θεία σου συμβίω και τοις υιοίς, φαιδρύνων τους βοώντας σοι. Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω δείξαντι σε εν παντί, Ιώβ παμμάκαρ δεύτερον.
Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.
Αγρευθείς ουρανόθεν προς ευσέβειαν ένδοξε, τη του σοι οφθέντος δυνάμει, δι’ ελάφου Ευστάθιε, ποικίλους καθυπέστης πειρασμούς, και ήστραψας εν άθλοις ιεροίς, συν τη θεία σου συμβίω και τοις υιοίς, φαιδρύνων τους βοώντας σοι. Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω δείξαντι σε εν παντί, Ιώβ παμμάκαρ δεύτερον.
