Συνήθως
βλέπουμε και υποθέτουμε για τον "άλλον", αυτό που εμείς φοβόμαστε
περισσότερο. Οι "άλλοι" ειναι καθρέπτες εκείνων που ζουν ακόμη μέσα μας.
Ας το εξηγήσουμε λιγάκι. Κατηγορώ αυθαίρετα τον "άλλον" και διαβάζω την
σκέψη του, για πράγματα που εγω ακόμη δεν εχω λύσει και τακτοποιήσει
μέσα μου. Νομίζω οτι όλοι σκέφτονται και ενεργούν κατα τον δικό μου
τρόπο ή πράττουν αυτό που θα έκανα εγω σε ανάλογες περιστάσεις. Οπότε
βγάζω λάθος συμπεράσματα στις σχέσεις μου. Τέλος, δεν είναι λίγες οι
φορές που κατηγορώ και επικρίνω στον "άλλον" εκείνα που θα επιθυμούσα κι
εγώ να ζήσω, αλλα για διαφόρους συλλογικούς και ατομικούς λόγους δεν
έζησα. Προβάλω στο "άλλον" δικές μου ταινίες και παραστάσεις.
